Emily Dickinson is inspiratiebron geweest voor veel kunstenaars,
bijvoorbeeld…
1941 Mary Howe: Three Pieces after Emily Dickinson
Mary Howe componeerde in 1941 werken, geïnspireerd door Emily Dickinson. Mary Howe (1882-1964) was een Amerikaanse componiste en pianiste. Ze woonde en werkte in Washington en speelde een belangrijke rol in het leven van de stad. Ze hielp bij de oprichting van het in Washington gevestigde National Symphony Orchestra. Ze was ook een van de oprichters van de Society of Women Composers. Ze bracht verschillende zomers door in de MacDowell kolonie, een toevluchtsoord voor kunstenaars. Daar componeerde ze veel van haar werken.
1950 Aaron Copland: Twelve Poems of Emily Dickinson
In 1950 voltooide de Amerikaanse componist Aaron Copland (1900-1990) het muzikale werk Twelve Poems of Emily Dickinson. Al duurt het nog geen half uur, het is zijn langste werk voor solozang, geschreven voor sopraan en piano.
Aaron Copland begon met het gedicht Because I could not stop for Death. Hij zegt zelf dat hij verliefd werd op dat nummer en van daaruit nog meer gedichten begon te bewerken.
1974-1979 Judith Chicago: The Dinner Party
In de zeventiger jaren maakte de Amerikaanse kunstenares Judy Chicago een iconisch werk: The Dinner Party. Het feministische werk behoort tot de vaste collectie van het Brooklyn Museum in New York. Voor Judy Chicago (1939) zijn de gedichten van Emily Dickinson een belangrijke inspiratiebron geweest. Zij heeft zelf een boek uitgebracht met tekeningen bij haar geliefde gedichten.
1976 Toneel: Emily, The Belle of Amherst
Emily, The Belle of Amherst is een solotoneel, in 1976 geschreven door William Luce. Het is gebaseerd op het leven van Emily Dickinson en gesitueerd in haar woning in Amherst, Massachusetts. Het toneelstuk maakt gebruik van haar werk, haar dagboeken en brieven. Vanuit het isolement van haar woning herinnert Emily zich haar ontmoetingen met de belangrijke mensen uit haar leven. Het toneelstuk werd 116 keer op Broadway uitgevoerd door de actrice Julie Harris. Voor haar uitvoering heeft ze diverse prijzen gekregen. In diverse landen, waaronder Nederland werd het toneelstuk vertaald en uitgevoerd.
Adrienne Rich (1929-2012) is een van de meest invloedrijke en gelezen dichters van de afgelopen 50 jaar. Dat geldt voor Amerika, maar zeker ook in Nederland. Zowel uit haar gedichten als haar essays spreekt een diepe bewondering voor de geschriften van Emily Dickinson. Niet alleen voor haar eigenzinnige stijl van schrijven maar ook voor haar sterke persoonlijkheid als vrouw binnen een patriarchale cultuur.
Adrienne Rich voelt zich sterk met haar verbonden en zo geraakt door haar kracht dat ze gedichten voor haar is gaan schrijven.
Schrijver Michael Bedard en schilderes Barbara Cooney maakten in 1992 een prentenboek over de Amerikaanse dichteres Emily Dickinson en het jonge meisje dat met haar bevriend raakt. Zoals veel kinderboeken is het ook voor volwassenen bedoeld. Het is een ontroerend verhaal geworden.
“Het is net een Dickinson gedicht, een stil juweeltje: op het eerste gezicht bescheiden, maar in feite zeer glanzend, met nieuwe facetten die duidelijk worden naarmate men langer kijkt.” (Publishers Weekly).
Kunstenares Lesley Dill (geboren 1950) werkt in Brooklyn, New York. Zij maakt gebruik van een breed scala aan media, waaronder beeldhouwkunst, prenten, fotografie, performance en muziek. Zij onderzoekt de kracht van taal en de mystieke aard van de psyche. Lesley Dill is gefascineerd door de poëzie van Emily Dickinson. In 1990 krijgt ze een gedichtenbundel van Emily Dickinson geschonken. De teksten raken haar dermate dat zij deze rechtstreeks in haar stukken begint te verwerken; iets dat ze gedurende haar hele carrière heeft voortgezet. Zelf zegt ze dat de precieze balans van verscheurende zelf-onthulling en ondoordringbare terughoudendheid past bij haar eigen verkenningen van de vrouwelijke geest, lichaam en ziel.
2006 Ymkje de Boer: Duets on Death
Ymkje de Boer (1966) maakt en zingt liedjes. Begonnen in de rockmuziek compneert ze ook vocaal werk voor koren en solisten, met en zonder muzikale begeleiding. In 2006 maakte zij zes duetten voor sopraan en alt met cello op gedichten van Emily Dickinson.
De Israëlische singer-songwriter Efrat Ben Zur bracht in 2012 Robin uit, een album met nummers gebaseerd op de gedichten van Emily Dickinson. Haar werk was bekend omdat zij traditionele Hebreeuwse poëzie omzette in populaire muziek. Op eenzelfde manier heeft zij ook het werk van Emily Dickinson muzikaal hertaald. Zij leerde de gedichten voor het eerst kennen in een Hebreeuwse vertaling en pas later in het Engels. Door er melodieën aan te geven, gingen de teksten nog meer spreken, legt ze uit. Efrat Ben Zur staat bekend om haar kinderlijke stem en voert vocalen uit die tegelijk speels en serieus zijn, ziekelijk maar ook opbeurend.
2013 Choregraaf Kym De Los Reyes
Choreograaf en schilder Kym De Los Reyes komt uit Zuid-Californië. Op muziek van Ludovinco Einaudi (Due tramonti“) maakte zij in 2013 een ballet naar het gedicht “Hope Is the Thing with Feathers”.
Zij is een dubbeltalent. Als choreografe maakt ze dans- en ballet uitvoeringen en geeft ze al 30 jaar les aan studenten. Daarnaast zijn haar schilderijen al in verschillende musea tentoongesteld.
In 2016 maakte Terence Davies een intieme film over het leven van Emily Dickinson. Met o.a. Cynthia Nixon (bekend van de serie Sex and the City), Jennifer Ehle, Duncan Duff en Keith Carradine. De film volgt de eigenzinnige jonge vrouw die weigert voor God te knielen, tot de teruggetrokken, door fysieke pijnen gekwelde oudere vrouw. De jongere jaren van Emily Dickinson zijn vol humor, de later jaren nogal zwaarwichtig. De film moet het hebben van de literaire dialogen. A Quiet Passion is vooral een eerbetoon aan Emily Dickinson.
Ezio Bosso (1971 – 2020) was een Italiaanse componist, pianist, contrabassist en dirigent. Hij schreef balletmuziek, muziek voor theater, opera’s, filmmuziek, symfonieën, concerten en kamermuziek. Hij componeerde onder andere voor films en balletten. Als pianist bracht hij een soloalbum uit dat in de Italiaanse hitlijsten terechtkwam. Nadat hij in 2011 geopereerd was aan een hersentumor, begon Ezio Bosso te lijden aan een neurodegeneratief syndroom, waardoor hij steeds minder kon spelen en componeren. In 2016 maakte hij een dubbel-cd met de titel And The Things That Remain. Een van de werken is geïnspireerd door Emily Dickinson.
2017 Saxophonist Jane Ira Bloom: Wild Lines
De Amerikaanse jazz saxofoniste Jane Ira Bloom maakte in 2017 Wild Lines, een dubbel studioalbum. Het bevat 30 nummers die zijn geïnspireerd op de geschriften van Emily Dickinson. Het album wordt uitgebracht door Outline Records. Wild Lines werd mogelijk gemaakt door het 2015 New Jazz Works Program van Chamber Music America en gefinancierd door de Doris Duke Charitable Foundation. De eerste uitvoering was in het huis van Emily Dickinson zelf, in Amherst, MA.
2018 Film: Wild Nights with Emily
Wild Nights with Emily is een Amerikaanse romantische komediefilm uit 2018, geschreven en geregisseerd door Madeleine Olnek. De film is gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen uit het leven van Emily Dickinson, inclusief haar proces als schrijfster, haar pogingen om gepubliceerd te worden en haar levenslange romantische relatie met een andere vrouw. De film kreeg diverse prijzen; het won ondermeer het Champs-Élysées Film Festival.
Met Molly Shannon als Emily Dickinson en Susan Ziegler als Susan Dickinson.
In 2018 schreef componist Cees Thissen muziek bij 16 gedichten van Emily Dickinson. Hij formeerde een projectkoor van zo’n 50 personen met als soliste Yvonne Weyers. De uitvoeringen werden begeleid door een jazzcombo, aangevuld met blazers. Het project werd ondersteund door dichter Elly de Waard, die werk van Emily Dickinson heeft vertaald. Zij maakte ook de verbindende teksten bij de voorstelling.
Voor de lancering van streamingsdienst Apple TV+ in 2019 werd de comedyserie Dickinson uitgekozen. Kosten nog moeite werd gespaard om leven en werk van Emily Dickinson om te zetten in een serie voor jongeren. De opnames werden gemaakt in het ouderlijk huis van Emily Dickinson, the Homestead. Met historische en literaire research is de serie onderbouwd. De serie werd al snel erg populair en kreeg diverse prijzen. Het grote succes zorgde voor een tweede en derde serie. Na de opnames kreeg het Emily Dickinson Museum de vele replica’s die voor de serie gemaakt waren.
2020 Rockband Anaïs speelt Emily Dickinson
Anaïs is een Italiaanse undergroundband die al meer dan dertig jaar bestaat, zij het onder andere namen. De groep bestaat momenteel uit Francesca Pongiluppi (zang), Franco Zaio, Mauro Ghirlanda en Guido Zanone. De band is vernoemd naar de schrijfster Anaïs Nin. De link met literatuur klinkt door in de muziek. In 2020 brachten ze het album Emily Dickinson, because i could not stop for death en in 2022 het album The Belle of Amherst. Beide albums zijn muzikale bewerkingen van gedichten van Emily Dickinson, die ook door Francesca Pongiluppi gezongen worden.
2020 Prentenboek: On Wings of Words
Jennifer Berne (schrijfster) en Becca Stadtlander (illustratrice) maakten samen een biografisch prenteboek. On Wings of Words is een eerbetoon aan Dickinsons bijzondere bijdragen aan de wereld van de poëzie.
Met Dickinsons eigen onnavolgbare poëzie er doorheen verweven, gaat deze ‘lyrische’ biografie niet alleen over de dichter, maar ook over de kracht die we bezitten als we vanuit de ziel leven.
Emily & Sue is een a capella pop-opera van Dana Kaufman (componiste) en Aiden Feltkamp (voor het schrijven van de teksten). De opera ging in première op het Amherst College. Emily & Sue richt zich op de minder bekende romantische relatie tussen dichteres Emily Dickinson en haar schoonzus Susan Dickinson. Brieven tussen Emily en Sue, evenals Emily’s poëzie, laten een intieme relatie zien die sociaal onaanvaardbaar was in het 19e-eeuwse Massachusetts. Deze live versie is gecomponeerd voor een a capella poptrio. Een filmversie, geregisseerd door Ron Bashford, is eveneens uitgebracht.
2023 Anne Vanschothorst – That I did always love
Componiste en harpiste Anne Vanschothorst brengt “an ode to Emily Dickinson for harp in a soundscape”. Een album met meditatieve harpmuziek gecombineerd met natuurgeluiden en gesproken poëzie.
De Nederlandse autodidactische componiste Anne Vanschothorst houdt van ARTfusion, het mixen van muziek met andere kunstvormen: vloeiende, natuurlijk ademende muziek met pure harpklanken, natuurklanken en gesproken woord. Muziek en poëzie bereiken een organische synthese.
Dit zijn maar enkele voorbeelden van de rijke inspiratie die Emily Dickinson geschonken heeft aan kunstenaars. Voor wie nieuwsgierig is geworden en verder wil zoeken, kunnen de volgende studies helpen.