The farthest Thunder that I heard
Was nearer than the Sky
And rumbles still – though Torrid Noons
Have lain their Missiles by –
The Lightning that preceded it
Struck no one but myself
But I would not exchange the Bolt
For all the rest of Life –
Indebtedness to Oxygen
The Chemist can repay –
But not the obligation
To Electricity –
It founds the Homes
And decks the Days
And every clamor bright
Is but the gleam concomitant
Of that waylaying Light –
The Thought is quiet as a Flake –
A Crash without a sound,
How Life’s reverberation
It’s explanation found –
J1581/F1665/1881
De verste Donder die ik ooit hoorde
Was dichterbij dan de Hemel
En rommelt nog wat – hoewel Broeierige Middagen
Zijn Schichten hebben opgevangen –
De bliksem die eraan voorafging
Trof niemand anders dan mij
Maar ik zou de Bliksemflits niet willen ruilen
Met de hele rest van het Leven –
Tekorten aan Zuurstof
Kan de Chemicus inlossen –
Maar verplichtingen
Voor Elektriciteit niet –
Zij verlicht de Huizen
En siert de Dagen
En elke lichtgevende kreet
Is slechts de gloed die gepaard gaat
Met dat aangrijpende Licht –
Het Denken verstilt als een Sneeuwvlok –
Een inslag zonder geluid,
Hoe de echo van het Leven
Haar verklaring vond –
[Van het gedicht zijn verschillende versies met kleine variaties. De eerste vijf regels werden ook naar Susan Dickinson gestuurd, met als toevoeging: “Zeg tegen Susan die altijd zo subtiel is, dat elke Flits geteld is.”
“Chemist” heeft als belangrijke variant “Happy” (de Gelukkige).
“Founds” gebruikt Emily Dickinson ook voor “aan het licht brengen”.]