Emily Dickinson – Gedichten

Welkom

Emily Dickinson (1830-1886) schrijft fascinerende gedichten. Haar intense aandacht voor het alledaagse verbindt zij met de universele geheimen van het leven. Dat maakt haar gedichten mysterieus. Haar eigenzinnige en staccato dichtkunst klinkt modern. De vertalingen zijn niet bedoeld om haar wonderlijke taal uit te leggen, maar willen wel haar intrigerende dichtkunst toegankelijker maken.

Wekelijks worden nieuwe vertalingen toegevoegd. De index geeft een overzicht van de vertaalde gedichten; alfabetisch gerangschikt op de beginregel van het origineel. Een register van veel voorkomende thema’s bij Emily Dickinson wordt uitgewerkt. Haar geliefde dieren en planten krijgen een gezicht. Minder bekend met haar gedichten? Lees de introductie…

Expectation – is Contentment

Expectation – is Contentment –
Gain – Satiety –
But Satiety – Conviction
Of Nescessity

Of an Austere trait in Pleasure –
Good, without alarm
Is a too established Fortune –
Danger – deepens Sum –

J807/F865/1863

Iets Verwachten – geeft Voldoening –
Het Verkrijgen – Verzadigt –
Maar Verzadigd zijn – overtuigt
Van de Noodzaak

Om bij Plezier sober te blijven –
Goed zijn, zonder zorgen
Is een te solide Fortuin –
Gevaar – verhoogt de Waarde –

Varianten voor regel 7:
“Is a too secure Possession“ (Is een te veilig Bezit)
“Is a too secure Fortune“ (Is een te vast Fortuin)
“Is a too Contented Measure“ (Is een te Tevreden Maatstaf)

Fairer through Fading – as the Day

Fairer through Fading – as the Day
Into the Darkness dips away –
Half Her Complexion of the Sun –
Hindering – Haunting – Perishing –

Rallies Her Glow, like a dying Friend –
Teazing with glittering Amend –
Just to intensify the Dark
Nature’s expiring – perfect – look –

J938/F868/1864

Mooier is ze als ze vervaagt – zoals de Dag
In de Duisternis wegduikt –
De Helft van haar Zonnekleurtje –
Blijft hangen – Spookt – Verdwijnt –

Krijgt Haar Gloed terug, als een stervende Vriend –
Verleidt met een glinsterende Herstel –
Gewoon om nog intenser te maken het Donkere
Volkomen – uiterlijk – van de stervende Natuur –

Each Scar I’ll keep for Him

Each Scar I’ll keep for Him
Instead I’ll say of Gem
In His long Absence worn
A Costlier One

But every Tear I bore
Were He to count them o’er
His own would fall so more
I’ll missum them –

J877/F920/1864

Elke Litteken zal ik voor Hem bewaren
Eerder spreek ik van een Parel
Die ik in zijn lange Afwezigheid droeg
Een vrij kostbare

Maar elke Traan die ik laat
Als Hij ze één voor één ging tellen
Zouden zijn eigen Tranen zoveel meer vallen
Dat ik de tel kwijtraakte –

An Hour is a Sea

An Hour is a Sea
Between a few, and me –
With them would Harbor be –

J825/F898/1864

Een Uur is een Zee
Tussen een paar anderen, en mij –
Met hen erbij zou het een Haven zijn –

Gestuurd in een brief naar Susan Dickinson toen deze in New York logeerde bij haar zus. Amherst waar Emily Dickinson woonde, ligt ongeveer 250 km boven New York.

A Moth the hue of this

A Moth the hue of this
Haunts Candles in Brazil –
Nature’s Experience would make
Our Reddest Second pale –

Nature is fond, I sometimes think,
Of Trinkets, as a Girl.

J841/F944/1864

Een Mot met de kleur van deze
Spookt rond Kaarsen in Brazilië –
De Gril van de Natuur
Zou onze Minder Roden bleek maken –

Soms denk ik, dat de natuur dol is
Op Sieraadjes, als een meisje.

I could not drink it, Sweet

I could not drink it, Sweet,
Till You had tasted first,
Though cooler than the Water was
The Thoughtfulness of Thirst.

J818/F816/1864

Ik kon het niet drinken, Schat,
Voor jij het eerst had geproefd,
Hoewel, frisser dan water was
Denken aan de Dorst.

Emily Dickinson stuurde het gedicht ook aan Susan Dickinson, haar hartsvriendin. De eerste regel eindigde met “Sue” in plaats van “Sweet”. Misschien met een drankje dat ze zelf maakte?

It makes no difference abroad

It makes no difference abroad –
The Seasons – fit – the same –
The Mornings blossom into Noons –
And split their Pods of Flame –

Wild flowers – kindle in the Woods –
The Brooks slam – all the Day –
No Black bird bates His Banjo –
For passing Calvary –

Auto da Fe – and Judgment –
Are nothing to the Bee –
His separation from His Rose –
To Him – sums Misery –

J620/F686/1862

Het maakt daarbuiten geen verschil –
De Seizoenen – kloppen – precies –
De Ochtenden bloeien op in de Middagen –
En openen hun Vlammende Knoppen –

Wilde bloemen – lichten op in het Bos –
De Beken klotsen – de hele Dag –
Geen Merel houdt Zijn Banjo in –
Wanneer hij een Golgotha aantreft –

Een Autodafe – en het Laatste Oordeel –
Betekenen niets voor een Bij –
Gescheiden zijn van Haar Roos –
Vat voor Haar – alle Ellende samen –

“Calvary”: Golgotha, Lijdensweg.
“Auto da Fe”: Autodafe is een rooms katholiek ritueel uit de tijd van de Inquisitie. Wie als ketter veroordeeld werd, moest een publieke boetedoening ondergaan.