Emily Dickinson

All these my banners be.
I sow my pageantry
In May –
It rises train by train –
Then sleeps in state again –
My chancel – all the plain
Today.

To lose – if one can find again –
To miss – if one shall meet –
The Burglar cannot rob – then –
The Broker cannot cheat.
So build the hillocks gaily
Thou little spade of mine
Leaving nooks for Daisy
And for Columbine –
You and I the secret
Of the Crocus know –
Let us chant it softly –
“There is no more snow!”

To him who keeps an Orchis’ heart –
The swamps are pink with June.

J22/F29/F30/F31/1858

Deze allemaal zijn mijn spandoeken.
Ik zaai mijn optocht
In Mei –
Het komt rij voor rij op –
Dan valt het weer keurig in slaap –
Mijn priesterkoor – de hele vlakte
Vandaag.

Te verliezen – als je het weer kunt vinden –
Elkaar te missen – als je elkaar weer zal zien –
De Inbreker kan het niet stelen – dan –
De Makelaar niet bedriegen.
Dus bouw de heuvels vrolijk op
Gij, kleine schop van mij
Houdt Stukjes over voor de Madeliefjes
En voor de Akelei –
Jij en ik kennen
Het geheim van de Krokus –
Laten we het zachtjes zingen –
“Daar is geen sneeuw meer!”

Voor wie een hart van een Orchidee bewaart –
De moerassen zijn roze in Juni.

So bashful when I spied her!
So pretty – so ashamed!
So hidden in her leaflets
Lest anybody find –

So breathless till I passed her –
So helpless when I turned
And bore her struggling, blushing,
Her simple haunts beyond!

For whom I robbed the Dingle –
For whom betrayed the Dell –
Many will doubtless ask me –
But I shall never tell!

J91/F70/1859

Zo verlegen, toen ik haar zag!
Zo mooi – zo kwetsbaar!
Zo verscholen in haar blad
Dat niemand haar vindt –

Zo ademloos tot ik voorbijkwam –
Zo weerloos toen ik me omdraaide
En haar worstelend, blozend, oppakte
Van achter haar eenvoudige schuilplaats!

Voor wie beroofde ik de Vallei –
Voor wie verried ik het kleine Dal –
Zullen velen mij ongetwijfeld vragen –
Maar dat zal ik nooit zeggen!

Went up a year this evening!
I recollect it well!
Amid no bells nor bravoes
The bystanders will tell!
Cheerful – as to the village –
Tranquil – as to repose –
Chastened – as to the Chapel
This humble Tourist rose!
Did not talk of returning!
Alluded to no time
When, were the gales propitious –
We might look for him!
Was grateful for the Roses
In life’s diverse bouquet –
Talked softly of new species
To pick another day;
Beguiling thus the wonder
The wondrous nearer drew –
Hands bustled at the moorings –
The crown respectful grew –
Ascended from our vision
To Countenances new!
A Difference – A Daisy –
Is all the rest I knew!

J93/F72/1859

Vanavond kwam er een jaar bij!
Ik herinner me hem goed!
Zonder klokgelui of gejuich
Zullen omstanders vertellen!
Vrolijk – in het dorp –
Rustig – voor wie daarvan houden –
Gelouterd – in de Kerk
Stond deze bescheiden Toerist op!
Hij sprak niet van terugkomen!
Zinspeelde niet op de tijd
Wanneer, als de wind gunstig was –
We hem konden opzoeken!
Hij was dankbaar voor de Rozen
In het veelzijdige boeket des levens –
Sprak zachtjes van nieuwe soorten
Die hij de volgende dag wilde plukken;
Betoverend is dus de verwondering
Dat het wonderbaarlijke nabij kwam
Handen zwaaiden naar de rustplaatsen –
De menigte toonde hun respect –
Opgestegen tot uit ons zicht
Op weg naar nieuwe Gezichten!
Een Verschil – een Madeliefje –
Is het enige wat over blijft, weet ik!

Too happy Time dissolves itself
And leaves no remnant by –
‘Tis Anguish not a Feather hath
Or too much weight to fly –

J1774/F1182/1870

Een Tijd die te gelukkig is, lost op
En laat geen resten na –
Het is Angst die geen Veren heeft
Of te veel gewicht om te vliegen –