↓
 

Emily Dickinson

Gedichten

Berichtnavigatie

1 2 3 4 … 257 258 >>

Welkom

Emily Dickinson

Emily Dickinson (1830-1886) schrijft fascinerende gedichten. Haar intense aandacht voor het alledaagse verbindt zij met de geheimen van het leven. Haar poëzie klinkt heel modern. Deze vertalingen willen haar intrigerende dichtkunst toegankelijker maken.
Voorlopig staan de gedichten nog in willekeurige volgorde; er wordt gewerkt aan een chronologische opeenvolging. De index geeft een alfabetisch overzicht, gerangschikt op de beginregel van het origineel.

Bloemlezing

Emily Dickinson

Van Emily Dickinson zijn ongeveer 1800 gedichten bewaard gebleven. Zelf sprak zij van ‘haar bloemen’ die ze aan de wereld gaf. Voor wie minder bekend is met haar poëzie heb ik een korte bloemlezing gemaakt: een keuze uit haar werk met een toelichting, hoe ik haar bloemen lees. —- —-Lees verder →

–

After a hundred years

Emily Dickinson

After a hundred years
Nobody knows the Place
Agony that enacted there
Motionless as Peace

Weeds triumphant ranged
Strangers strolled and spelled
At the lone Orthography
Of the Elder Dead

Winds of Summer Fields
Recollect the way –
Instinct picking up the Key
Dropped by memory –

F1149/J1147/1868

Over honderd jaar
Weet niemand de Plek meer
De Doodsstrijd die er plaatsvond
Is dan doodstil als Vrede

Onkruid staat er triomfantelijk in het gelid
Vreemden hangen rond en spellen
De eenzame Letters
Van de Doden van weleer

De Winden van de Zomervelden
Vinden alweer hun weg –
De Drift van de Natuur pakt de Sleutel op
Die het geheugen liet vallen –

These are the Nights that Beetles love

Emily Dickinson

These are the Nights that Beetles love –
From Eminence remote
Drives ponderous perpendicular
His figure intimate –
The terror of the Children
The merriment of men
Depositing his Thunder
He hoists abroad again –
A Bomb upon the Ceiling
Is an improving thing –
It keeps the nerves progressive
Conjecture flourishing –
Too dear the Summer evening
Without discreet alarm –
Supplied by Entomology
With it’s remaining charm

F1150/J1128/1868

Deze Nachten, daar houden Kevers van –
Van eenzame Hoogte
Stort met een heftige duik
Zijn bekende figuur naar beneden –
De grote Schrik van Kinderen
De vrolijkheid van mensen
Bij het uitbrengen van zijn Donderslag
Dan weer hijst hij zich naar boven –
Een Bom aan het Plafond
Is een spannend iets –
Het houdt de zenuwen opgewonden
Versterkt de Argwaan –
Een Zomeravond is te saai
Zonder bescheiden alarm –
Geleverd door de Insectenleer
Over zijn blijvende charme

“Dear” heeft een verouderde betekenis van niet rijk, schaars, niet uitbundig.

‘Tis my first night beneath the Sun

Emily Dickinson

‘Tis my first night beneath the Sun
If I should spend it here –
Above him is too low a hight
For his Barometer
Who Airs of expectation breathes
And takes the Wind at prime –
But Distance his Delights confides
To those who visit him

F1151/J1122/1868

Dit is mijn eerste nacht onder de Zon
Als ik die hier zou doorbrengen –
Boven hem staat de hoogte te laag
Voor zijn Barometer
Die Lucht van verwachting uitademt
En de sterkste Wind inhaleert –
Maar Afstand deelt zijn Genoegens
Met hen die hem bekijken

Een lastig gedicht met vele mogelijke interpretaties. Gaat het om een geliefde (Zon) bij wie ze graag wil zijn, maar die op afstand blijft? Of staat ze bij een graf van een dierbare? Of…

The Wind took up the Northern Things

Emily Dickinson

The Wind took up the Northern Things
And piled them in the South –
Then gave the East unto the West
And opening his mouth

The four Divisions of the Earth
Did make as to devour
While everything to corners slunk
Behind the awful power –

The Wind unto his Chambers went
And nature ventured out –
Her subjects scattered into place
Her systems ranged about

Again the smoke from Dwellings rose
The Day abroad was heard
How intimate, a Tempest past
The Transport of the Bird –

F1152/J1134/1868

De Wind pakte Spullen van het Noorden op
En wierp ze op een hoop in het Zuiden –
Toen gaf hij het Oosten aan het Westen
En zette zijn mond open

De vier Windstreken van de Aarde
Leken het te willen verslinden
Terwijl alles in de hoek kroop
Voor de imposante kracht –

De Wind keerde terug in zijn Kamer
En de natuur waagde zich naar buiten –
Haar wezens namen hun plaats weer in
Haar systemen kwamen weer op gang

Opnieuw steeg er rook op uit de Huizen
In de Open Lucht kon men horen
Hoe intiem, na een Storm
De Vrolijkheid van Vogels is –

“Transport” kan evengoed transport, bedrijvigheid betekenen als geestdriftige vreugde.

The longest day that God appoints

Emily Dickinson

The longest day that God appoints
Will finish with the sun.
Anguish can travel to it’s stake,
And then it must return.

F1153/J1769/1868

De langste dag door God beschikt
Zal eindigen met de zon.
Pijn kan je naar de brandstapel voeren,
En dan moet ze retour.

Emily Dickinson schreef dit aan haar nichten Louise en Frances Norcross, met wie ze nauw contact onderhiel. Beide moeten iets vreselijks hebben meegemaakt. Alleen weten we niet wat. Ze wilden hen opbeuren: angst kan zover gaan als de zon ondergaat, maar de zon komt de volgende dag weer op.

1869

Emily Dickinson

I noticed People disappeared

Emily Dickinson

I noticed People disappeared
When but a little child –
Supposed they visited remote
Or settled Regions wild –
Now know I – They both visited
And settled Regions wild –
But did because they died
A Fact withheld the little child –

F1154/J1149/1869

Ik merkte dat mensen verdwenen
Toen ik nog maar een klein kind was –
Ze zouden verre bezoekjes afleggen
Of gaan wonen in wilde Streken –
Nu weet ik – Zij hebben ze zowel bezocht
Als gingen wonen in wilde Streken –
Maar deden het omdat ze stierven
Een Feit verzwegen voor een kind –

Berichtnavigatie

1 2 3 4 … 257 258 >>

Verzamelde
Gedichten
met Nederlandse
vertaling

  • Home
  • Index
  • Leeswijzer
  • Biografie
  • Bloemlezing
  • Fauna
  • Flora
  • Kunst
  • Links
  • Over deze site
  • Uitgaven
  • Zoeken ?

© Vertaling Adrie Lint – De vertaling mag met schriftelijke toestemming worden gebruikt voor niet-commerciële doeleinden.

↑