Emily Dickinson (1830-1886) schrijft fascinerende gedichten. Haar intense aandacht voor het alledaagse verbindt zij met de geheimen van het leven. Haar poëzie klinkt heel modern. Deze vertalingen willen haar intrigerende dichtkunst toegankelijker maken.
Voorlopig staan de gedichten nog in willekeurige volgorde; er wordt gewerkt aan een chronologische opeenvolging. De index geeft een alfabetisch overzicht, gerangschikt op de beginregel van het origineel.
Bloemlezing
Van Emily Dickinson zijn ongeveer 1800 gedichten bewaard gebleven. Zelf sprak zij van ‘haar bloemen’ die ze aan de wereld gaf. Voor wie minder bekend is met haar poëzie heb ik een korte bloemlezing gemaakt: een keuze uit haar werk met een toelichting, hoe ik haar bloemen lees. —- —-Lees verder →
–
After a hundred years
After a hundred years
Nobody knows the Place
Agony that enacted there
Motionless as Peace
Weeds triumphant ranged
Strangers strolled and spelled
At the lone Orthography
Of the Elder Dead
Winds of Summer Fields
Recollect the way –
Instinct picking up the Key
Dropped by memory –
F1149/J1147/1868
Over honderd jaar
Weet niemand de Plek meer
De Doodsstrijd die er plaatsvond
Is dan doodstil als Vrede
Onkruid staat er triomfantelijk in het gelid
Vreemden hangen rond en spellen
De eenzame Letters
Van de Doden van weleer
De Winden van de Zomervelden
Vinden alweer hun weg –
De Drift van de Natuur pakt de Sleutel op
Die het geheugen liet vallen –
These are the Nights that Beetles love
These are the Nights that Beetles love –
From Eminence remote
Drives ponderous perpendicular
His figure intimate –
The terror of the Children
The merriment of men
Depositing his Thunder
He hoists abroad again –
A Bomb upon the Ceiling
Is an improving thing –
It keeps the nerves progressive
Conjecture flourishing –
Too dear the Summer evening
Without discreet alarm –
Supplied by Entomology
With it’s remaining charm
F1150/J1128/1868
Deze Nachten, daar houden Kevers van –
Van eenzame Hoogte
Stort met een heftige duik
Zijn bekende figuur naar beneden –
De grote Schrik van Kinderen
De vrolijkheid van mensen
Bij het uitbrengen van zijn Donderslag
Dan weer hijst hij zich naar boven –
Een Bom aan het Plafond
Is een spannend iets –
Het houdt de zenuwen opgewonden
Versterkt de Argwaan –
Een Zomeravond is te saai
Zonder bescheiden alarm –
Geleverd door de Insectenleer
Over zijn blijvende charme
‘Tis my first night beneath the Sun
‘Tis my first night beneath the Sun
If I should spend it here –
Above him is too low a hight
For his Barometer
Who Airs of expectation breathes
And takes the Wind at prime –
But Distance his Delights confides
To those who visit him
F1151/J1122/1868
Dit is mijn eerste nacht onder de Zon
Als ik die hier zou doorbrengen –
Boven hem staat de hoogte te laag
Voor zijn Barometer
Die Lucht van verwachting uitademt
En de sterkste Wind inhaleert –
Maar Afstand deelt zijn Genoegens
Met hen die hem bekijken
The Wind took up the Northern Things
The Wind took up the Northern Things
And piled them in the South –
Then gave the East unto the West
And opening his mouth
The four Divisions of the Earth
Did make as to devour
While everything to corners slunk
Behind the awful power –
The Wind unto his Chambers went
And nature ventured out –
Her subjects scattered into place
Her systems ranged about
Again the smoke from Dwellings rose
The Day abroad was heard
How intimate, a Tempest past
The Transport of the Bird –
F1152/J1134/1868
De Wind pakte Spullen van het Noorden op
En wierp ze op een hoop in het Zuiden –
Toen gaf hij het Oosten aan het Westen
En zette zijn mond open
De vier Windstreken van de Aarde
Leken het te willen verslinden
Terwijl alles in de hoek kroop
Voor de imposante kracht –
De Wind keerde terug in zijn Kamer
En de natuur waagde zich naar buiten –
Haar wezens namen hun plaats weer in
Haar systemen kwamen weer op gang
Opnieuw steeg er rook op uit de Huizen
In de Open Lucht kon men horen
Hoe intiem, na een Storm
De Vrolijkheid van Vogels is –
The longest day that God appoints
The longest day that God appoints
Will finish with the sun.
Anguish can travel to it’s stake,
And then it must return.
F1153/J1769/1868
De langste dag door God beschikt
Zal eindigen met de zon.
Pijn kan je naar de brandstapel voeren,
En dan moet ze retour.
1869
I noticed People disappeared
I noticed People disappeared
When but a little child –
Supposed they visited remote
Or settled Regions wild –
Now know I – They both visited
And settled Regions wild –
But did because they died
A Fact withheld the little child –
F1154/J1149/1869
Ik merkte dat mensen verdwenen
Toen ik nog maar een klein kind was –
Ze zouden verre bezoekjes afleggen
Of gaan wonen in wilde Streken –
Nu weet ik – Zij hebben ze zowel bezocht
Als gingen wonen in wilde Streken –
Maar deden het omdat ze stierven
Een Feit verzwegen voor een kind –