Emily Dickinson

She lay as if at play
Her life had leaped away –
Intending to return –
But not so soon –

Her merry Arms, half dropt –
As if for lull of sport –
An instant had forgot –
The Trick to start –

Her dancing Eyes – ajar –
As if their Owner were
Still sparkling through
For fun – at you –

Her Morning at the door –
Devising, I am sure –
To force her sleep –
So light – so deep –

J369/F412/1862

Ze lag alsof ze aan het spelen was
Haar leven was weggesprongen –
Van plan om terug te komen –
Maar niet zo snel –

Haar levendige armen, half neergeslagen –
Als voor de rust in de sport –
Even waren ze vergeten –
De kunst om opnieuw te beginnen –

Haar dansende Ogen – op een kier –
Alsof hun Eigenaar
Nog steeds bleef sprankelen
Voor de lol – voor jou –

Haar Ochtend aan de deur –
Ze moet gedacht hebben, daar ben ik zeker van –
Hoe ze haar slaap kon bedwingen –
Zo licht – zo diep –

Uncertain lease – develops lustre
On Time
Uncertain Grasp, appreciation
Of Sum –

The shorter Fate – is oftener the chiefest
Because
Inheritors upon a tenure
Prize –

J857/F1059/1864

Een onzeker Contract – geeft meer glans
Aan de Tijd
Een onzeker Begrijpen, meer waardering
Voor het Geheel –

Een korter Lot – is vaker het belangrijkste
Omdat
Erfgenamen het eigendomsrecht
Op prijs stellen –

To put this World down, like a Bundle –
And walk steady, away,
Requires Energy – possibly Agony –
‘Tis the Scarlet way

Trodden with straight renunciation
By the Son of God –
Later, his faint Confederates
Justify the Road –

Flavors of that old Crucifixion –
Filaments of Bloom, Pontius Pilate sowed –
Strong Clusters, from Barabbas’ Tomb –

Sacrament, Saints partook before us –
Patent, every drop,
With the Brand of the Gentile Drinker
Who indorsed the Cup –

J527/F404/1862

Deze wereld neerleggen, als een Pakketje –
En stevig, doorlopen,
Vereist Energie – misschien ondraaglijke Pijn –
Het is de Scharlaken weg

Die betreden werd met vastberaden Zelfverloochening
Door de Zoon van God –
Later, zullen zijn zwakke Volgelingen
Het Pad rechtvaardigen –

De Sfeer van die oude Kruisiging –
Bloesempluimen, door Pontius Pilatus gezaaid –
Stevige Trossen, uit Barabbas’ graf –

Sacrament, dat Heiligen vroeger deelden –
Voor ieder zichtbaar, elke druppel,
Van het Merk van de Heidense drinker
Die de Beker overdroeg.

Although I put away his life –
An Ornament too grand
For Forehead low as mine, to wear,
This might have been the Hand

That sowed the flower, he preferred –
Or smoothed a homely pain,
Or pushed the pebble from his path –
Or played his chosen tune –

On Lute the least – the latest –
But just his Ear could know
That whatsoe’er delighted it,
I never would let go –

The foot to bear his errand –
A little Boot I know –
Would leap abroad like Antelope –
With just the grant to do –

His weariest Commandment –
A sweeter to obey,
Than “Hide and Seek” –
Or skip to Flutes –
Or all Day, chase the Bee –

Your Servant, Sir, will weary –
The Surgeon, will not come –
The World, will have its own – to do –
The Dust, will vex your Fame –

The Cold will force your tightest door
Some February Day,
But say my apron bring the sticks
To make your Cottage gay –

That I may take that promise
To Paradise, with me –
To teach the Angels, avarice,
You, Sir, taught first – to me.

J366/F405/1862

Hoewel ik zijn bestaan wegdoe –
Een te groot Sieraad om te dragen
Voor een laag Voorhoofd als het mijne,
Had dit de Hand kunnen zijn

Die de bloem zaaide, waaraan hij de voorkeur gaf –
Of een gewoon pijntje verzachtte,
Of de kiezel van zijn pad af duwde –
Of zijn favoriete melodie speelde –

Op de kleinste – allerkleinste – Luit –
Maar alleen zijn Oor kon weten
Dat wat hem ook een genoegen deed,
Ik nooit zou laten schieten –

De voet om zijn boodschap te dragen –
Maar een klein Laarsje weet ik –
Zou buiten springen als een Antilope –
Met alleen de beloning van het uitvoeren –

Van zijn meest zwaarwegend gebod –
Heerlijker om die te gehoorzamen,
Dan “Verstoppertje Spelen” –
Of touwtjespringen en Fluiten –
Of de hele dag, achter een Bij aan –

Uw Dienaar, Meneer, zal vermoeid raken –
De Dokter, zal niet komen –
De Wereld zal genoeg hebben – aan haar eigen –
Het Stof, zal uw Roem in de weg zitten.

De Kou zal uw dichtste deur doordringen
Op ‘n Dag in Februari,
Maar gebied mijn schort het hout te brengen
Om uw Huisje op te vrolijken –

Dat ik die belofte mag meenemen
Naar het Hemels Paradijs, met mij –
Om de Engelen Bezitterigheid te leren,
U, Meneer, leerde het eerst – aan mij.