I had a guinea golden –
I lost it in the sand –
And tho’ the sum was simple
And pounds were in the land –
Still, had it such a value
Unto my frugal eye –
That when I could not find it –
I sat me down to sigh.

I had a crimson Robin –
Who sang full many a day
But when the woods were painted,
He, too, did fly away –
Time brought me other Robins –
Their ballads were the same –
Still, for my missing Troubadour
I kept the “house at hame.”

I had a star in heaven –
One “Pleiad” was its name –
And when I was not heeding,
It wandered from the same.
And tho’ the skies are crowded –
And all the night ashine –
I do not care about it –
Since none of them are mine.

My story has a moral –
I have a missing friend –
“Pleiad” its name – and Robin –
And guinea in the sand –
And when this mournful ditty
Accompanied with tear –
Shall meet the eye of traitor
In country far from here –
Grant that repentance solemn
May seize opon his mind –
And he no consolation
Beneath the sun may find.

F12/J23/1858

Ik had een gouden munt –
Verloor hem in het zand –
Als was hij maar weinig waard
En waren Ponden courant –
Hij had toch zoveel waarde
Voor mijn zuinig oog –
Dat toen ik hem niet vinden kon –
Ik zuchtend ging zitten.

Ik had een karmijnrode Roodborst –
Die hele dagen voluit zong
Maar toen het bos ging kleuren,
Vloog, ook hij, weg –
De tijd bracht mij andere Roodborsten –
Hun Liederen klonken hetzelfde –
Toch, voor de Troubadour die ik miste
Hield ik het “huis op orde.”

Ik had een ster aan de hemel –
“Pleiade” was haar naam –
En toen ik niet oplette,
Zwalkte zij van haar plaats.
Al is de lucht er vol van –
En schijnen ze de ganse nacht door –
Ik geef er niet meer om –
Want geen ervan is de mijne.

Mijn verhaal heeft een moraal –
Ik heb een vriendin die ik mis –
“Pleiade” is haar naam – en Roodborst –
En de munt in het zand –
En als dit treurig versje,
Vergezeld van tranen –
De verrader onder ogen komt
Ergens ver van hier –
Geef dan dat oprecht berouw
Zijn geest mag aangrijpen –
En hij geen troost meer
Onder de zon mag vinden.