Emily Dickinson

Your Riches – taught me – Poverty.
Myself – a Millionaire
In little Wealths, as Girls could boast
Till broad as Buenos Ayre –

You drifted your Dominions –
A Different Peru –
And I esteemed All Poverty
For Life’s Estate with you –

Of Mines, I little know – myself –
But just the names, of Gems –
The Colors of the Commonest –
And scarce of Diadems –

So much, that did I meet the Queen –
Her Glory I should know –
But this, must be a different Wealth –
To miss it – beggars so –

I’m sure ’tis India – all Day –
To those who look on You –
Without a stint – without a blame,
Might I – but be the Jew –

I’m sure it is Golconda –
Beyond my power to deem –
To have a smile for Mine – each Day,
How better, than a Gem!

At least, it solaces to know
That there exists – a Gold –
Altho’ I prove it, just in time
Its distance – to behold –

Its far – far Treasure to surmise –
And estimate the Pearl –
That slipped my simple fingers through –
While just a Girl at School.

J299/F418/1862

Jouw Rijkdom – leerde mij – wat Armoede is.
Ikzelf – een Miljonair
Van Kleingoed, waar Meisjes over opscheppen
Zo groots als tot aan Buenos Aires –

Jij hebt jouw Domeinen vergaard –
Een ander Peru –
En ik respecteerde alle Armoede
Voor de Rijkdom van Leven met jou –

Ikzelf – weet weinig, over Goudmijnen –
Alleen maar de namen, van Juwelen –
De Kleuren van de Meest Voorkomende –
En zeldzame Diademen –

Zoveel, dat mocht ik de Koningin ontmoeten –
Ik haar Glorie zou kennen –
Maar dit, moet een andere Rijkdom zijn –
Die kwijtraken – zou mij ruïneren –

Ik weet zeker dat het India is – de hele Dag –
Voor wie naar Jou kijken –
Zonder schroom – zonder schaamte,
Kon ik – maar een Jood zijn –

Ik weet zeker dat het Golconda is –
Het gaat mijn begrip te boven –
Om voor mij – elke dag – een glimlach te hebben
Stukken beter – dan een Juweel!

Tenminste, troost het te weten
Dat er – Goud – bestaat
Hoewel ik net op tijd kon aantonen
Dat de afstand – om haar te zien –

Groot is – een verre Schat om voor te stellen –
En de Parel op waarde te schatten –
Die door mijn eenvoudige vingers glipte –
Toen ik nog maar een Schoolmeisje was.

She dealt her pretty words like Blades –
How glittering they shone –
And every One unbared a Nerve
Or wantoned with a Bone –

She never deemed – she hurt –
That – is not Steel’s Affair –
A vulgar grimace in the Flesh –
How ill the Creatures bear –

To Ache is human – not polite –
The Film upon the eye
Mortality’s old Custom –
Just locking up – to Die.

J479/F458/1862

Haar mooie woorden wierp ze als Messen –
Hoe ze schitterden en blonken –
En Elk legde een Zenuw bloot
Of speelde met een Bot –

Nooit geloofde ze – dat ze pijn deed –
Daar – maakt Staal zich niet druk om –
Een vulgaire grimas in het Vlees –
Hoe slecht verdragen Wezens dat –

Lijden is menselijk – niet verfijnd –
De Sluier over het oog,
De oude gewoonte van Sterfelijkheid –
Sluit zich alleen maar af – van het Sterven.

It would have starved a Gnat –
To live so small as I –
And yet I was a living Child –
With Food’s necessity

Upon me – like a Claw –
I could no more remove
Than I could coax a Leech away –
Or make a Dragon – move –

Not like the Gnat – had I –
The privilege to fly
And seek a Dinner for myself –
How mightier He – than I –

Nor like Himself – the Art
Upon the Window Pane
To gad my little Being out –
And not begin – again –

J612/F444/1862

Het zou een Mug verhongeren –
Zo sober te leven als ik –
En toch was ik een Kind vol leven –
Met de behoefte aan Voedsel

In mij gehecht – als een Klauw –
Minder moeilijk te verwijderen
Dan dat ik een Bloedzuiger kon wegnemen –
Of een Draak laten – bewegen –

En niet als de Mug – had ik –
Het voorrecht om te vliegen
En een Maaltijd voor mezelf te zoeken –
Hoeveel machtiger is Hij – dan ik –

Noch zoals Hij bezat ik – de Kunst
Om op het Vensterraam
Mijn kleine Bestaan door te brengen –
En niet – opnieuw – te beginnen –