A Light exists in Spring
Not present on the Year
At any other period –
When March is scarcely here

A Color stands abroad
On Solitary Fields
That Science cannot overtake
But Human Nature feels.

It waits upon the Lawn,
It shows the furthest Tree
Upon the furthest Slope you know
It almost speaks to you.

Then as Horizons step
Or Noons report away
Without the Formula of sound
It passes and we stay –

A quality of loss
Affecting our Content
As Trade had suddenly encroached
Upon a Sacrament.

F962/J812/1865

In de Lente komt een Licht voor
Dat zich nooit laat zien
In andere tijd van het Jaar –
Maart kondigt zich nog maar net aan, of

Buiten staat een Kleur
Op verlaten Velden
Die de Wetenschap niet kan vatten
Maar het Menselijk Hart raakt.

Ze waakt over het Gazon,
Ze maakt de verste Boom zichtbaar
Op de verste Heuvel die je kent
Is het haast of ze met je praat.

Als dan de Horizon vervaagt
Of het Middaguur verstrijkt
Zonder enig Geluid te maken
Gaat ze heen en blijven wij –

Een gevoel van verlies
Tast ons Innerlijk aan
Alsof Commercie opeens
Een Sacrament had verkracht.