A Light exists in Spring
Not present on the Year
At any other period –
When March is scarcely here

A Color stands abroad
On Solitary Fields
That Science cannot overtake
But Human Nature feels.

It waits upon the Lawn,
It shows the furthest Tree
Upon the furthest Slope you know
It almost speaks to you.

Then as Horizons step
Or Noons report away
Without the Formula of sound
It passes and we stay –

A quality of loss
Affecting our Content
As Trade had suddenly encroached
Upon a Sacrament.

J812/F962/1864

De Lente kent een Licht
Dat in het Jaar
Op geen andere Tijd te zien is –
Als Maart hier net verschijnt

Staat buiten op Stille Velden
Overal een Kleur
Waar Wetenschap geen raad mee weet
Slechts te voelen met het Mensenhart

Ze wacht op het Grasveld
Toont de verste Boom
Op de verste Heuvel die je kent
Is het haast of zij met je praat

Dan, als de Horizon opstapt
Of het Middaguur meldt zich af
Gaat zij zonder enige Vorm van Geluid
Voorbij en blijven wij –

Wat een sterk verlies
tast ons welbevinden aan
Alsof Commercie opeens
Een heilig Sacrament had verkracht.