A loss of something ever felt I –
The first that I could recollect
Bereft I was – of what I knew not
Too young that any should suspect

A Mourner walked among the children
I notwithstanding went about
As one bemoaning a Dominion
Itself the only Prince cast out –

Elder, Today, A session wiser,
And fainter, too, as Wiseness is
I find Myself still softly searching
For my Delinquent Palaces –

And a Suspicion, like a Finger
Touches my Forehead now and then
That I am looking oppositely
For the Site of the Kingdom of Heaven –

J959/F1072/1864

Als verlies van iets heb ik het altijd gevoeld –
Het eerste dat ik me kon herinneren
Was dat ik beroofd was – van wat wist ik niet
Te jong dat iemand zou vermoeden

Dat er een rouwende tussen de kinderen liep
Niettemin liep ik daar rond
Als een verdreven Prins
Die treurt over zijn Rijk –

Ouder, Vandaag, Een stadium wijzer,
En zwakker, ook, zoals het met Wijsheid gaat,
Merk ik dat ik nog rustig aan het zoeken ben
Naar mijn ontvreemde Paleizen.

En een Vermoeden, als een Vinger
Raakt af en toe mijn Voorhoofd
Dat ik aan de verkeerde kant aan het zoeken ben
Naar de Plaats van het Rijk der Hemelen –