A single Screw of Flesh
A single Screw of Flesh
Is all that pins the Soul
That stands for Deity, to mine,
Opon my side the Vail –
Once witnessed of the Gauze –
Its name is put away
As far from mine, as if no plight
Had printed yesterday,
In tender – solemn Alphabet,
My eyes just turned to see,
When it was smuggled by my sight
Into Eternity –
More Hands – to hold –
———These are but Two –
One more new-mailed Nerve
Just granted, for the Peril’s sake –
Some striding – Giant – Love –
So greater than the Gods can show,
They slink before the Clay,
That not for all their Heaven can boast
Will let it’s Keepsake – go
F293/J263/1862
Een enkele Schroef van Vlees
Is alles wat de Ziel vastspeldt
Die God vertegenwoordigt, aan mij
Aan mijn kant van de Sluier –
Eenmaal het Gaas aanschouwd –
Wordt Haar naam terzijde geschoven
Zo ver van mij af, net of geen uitvaart
Die gisteren nog had gedrukt,
In tedere – plechtige Letters,
Mijn ogen keken nauwelijks om,
Of zij werd uit mijn zicht gesmokkeld
De Eeuwigheid binnen –
Meer handen – om haar te behouden –
———Dit zijn er maar Twee –
En nog meer stalen Zenuwen
Vanwege het Gevaar, gewoon gekregen –
‘n Voortijlende – Gigantische – Liefde –
Zoveel groter dan Goden kunnen laten zien,
Die verschrompelen voor de Aardlingen,
Niets in heel de Hemel kan er aan tippen
Zij zal haar Teken van Liefde – laten gaan.
“Vail”: gordijn, sluier, voorhangsel. Tussen God en mens staat een gordijn, zoals wat in de bijbel het voorhangsel wordt genoemd. Ook te vergelijken met de ragfijne sluier waarmee en vrouw zich kan sieren.
“Witnessed” – wanneer iemand sterft, wordt hij getuige van het ‘gaas’ dat tussen God en mens hangt.
“Put away” – dan zou de naam van de ziel (haar individualiteit) verdwijnen, opgaan in de eeuwigheid, maar Emily Dickinson wil haar individualiteit behouden.
“Plight” heeft diverse betekenissen en dat maakt het lastig: benarde toestand, plechtige belofte, of (figuurlijk) dood, uitvaart. Het kan dus ook om een diepe, persoonlijke crisis gaan.
“New-mailed”: beschermd met pantser.
“Striding”: grote passen makend.
“Love” – de gigantische liefde kan haar persoonlijke ziel en eeuwigheid verenigen, zonder verlies van haar individualiteit.
“Clay”: klei, aarde, stof waaruit de mens is gemaakt.
“Keepsake”: aandenken, teken. De laatste zin kan ook als een oproep gelezen worden: “Laat haar Teken van Liefde – gaan”
Een lastig gedicht, met de visie van Emily Dickinson over wat er met de ziel van de mens gebeurt na de dood. Er komt geen persoonlijke verrijzenis, maar een opgaan in een gigantische liefde.