A Wounded Deer – leaps highest –
I’ve heard the Hunter tell –
‘T is but the ecstasy of death –
And then the Brake is still!

The smitten Rock that gushes!
The trampled Steel that springs!
A Cheek is always redder
Just where the Hectic stings!

Mirth is the mail of Anguish –
In which it cautions Arm,
Lest Anybody spy the blood
And “You’re hurt” exclaim !

J165/F181/1860

Een Gewond Hert – springt het hoogst –
Heb Ik van jagers gehoord –
Het is gewoon de extase van de dood –
En dan is het Kreupelhout stil!

De geslagen Rots stroomt!
Het gehamerde Staal buigt door!
Een wang wordt steeds roder
Precies waar de Koorts prikt!

Hilariteit beschermt de Angst –
Is daarmee een waakzaam wapen
Opdat niet Iemand het bloed bespeurt
En roept “Je bent gewond”!