After great pain, a formal feeling comes –
The Nerves sit ceremonious, like Tombs –
The stiff Heart questions
———“was it He, that bore,”
And “Yesterday, or Centuries before”?

The Feet, mechanical, go round –
A Wooden Way
Of Ground, or Air, or Ought –
Regardless grown,
A Quartz contentment, like a stone –

This is the Hour of Lead –
Remembered, if outlived,
As Freezing persons, recollect the Snow –
First – Chill – then Stupor –
———then the letting go –

F372/J341/1862

Na heftige pijn, voelt het stijf aan –
Zenuwen staan versteend, als Graven –
Het stramme Hart vraagt zich af
———“was Hij het, die leed,”
En “was het Gisteren, of Eeuwen geleden?”

De Voeten, gaan mechanisch door –
Het is een Houterige gang
Over de Grond, in de Lucht of Waar dan ook –
Die wezenloos in beweging komt
Een Kristallen voldoening, als van steen –

Dit is het Uur van Lood –
Bekend, aan wie het overleefd heeft,
Zoals Bevroren mensen, Sneeuw herinneren –
Eerst – de Kilte – dan Gevoelloosheid –
———en dan het loslaten –