After great pain, a formal feeling comes –
The Nerves sit ceremonious, like Tombs –
The stiff Heart questions was it He, that bore,
And Yesterday, or Centuries before?

The Feet, mechanical, go round –
Of Ground, or Air, or Ought –
A Wooden Way
Regardless grown,
A Quartz contentment, like a stone –

This is the Hour of Lead –
Remembered, if outlived,
As Freezing persons, recollect the Snow –
First – Chill – then Stupor – then the letting go –

J341/F372/1862

Op heftige pijn volgt een stijf gevoel –
De Zenuwen blijven versteend, als Graven –
Het verstijfde Hart vraagt of Hij het was die het droeg,
En Gister, of Eeuwen geleden?

De voeten gaan mechanisch door –
Op Grond, of Lucht of Wat dan ook –
Een Houterige gang
Komt gevoelloos in beweging
Een IJzige vrede, als een steen –

Dit is het Loden Uur –
Herkend, voor wie het overleeft,
Zoals wie Bevroor de Sneeuw onthoudt –
Eerst – Kilte – dan Verstijving – en dan het loslaten –