An awful Tempest mashed the air –
The clouds were gaunt, and few –
A Black – as of a Spectre’s Cloak
Hid Heaven and Earth from view.

The creatures chuckled on the Roofs –
And whistled in the air –
And shook their fists –
And gnashed their teeth –
And swung their frenzied hair.

The morning lit – the Birds arose –
The Monster’s faded eyes
Turned slowly to his native coast –
And peace – was Paradise!

J198/F224/1860

Een vreselijke Storm stampte de lucht fijn –
De wolken waren uitgemergeld, en schaars –
Een zwarte – als de Mantel van een Spook
Verborg Hemel en Aarde uit het zicht.

De schepsels grinnikten op de Daken –
En floten in de lucht –
En balden hun vuisten –
En knarsten hun tanden –
En zwaaiden met hun woeste haar –

De ochtend werd licht – de Vogels stonden op –
De fletse ogen van het Monster
Keerden stilaan terug naar hun geboortekust –
Een Paradijs – van vrede!