As imperceptibly as Grief
The Summer lapsed away –
Too imperceptible at last
To seem like Perfidy –

A Quietness distilled
As Twilight long begun
Or Nature spending with herself
Sequestered Afternoon.

Sobriety inhered
Though gaudy influence
The Maple lent unto the Road
And graphic Consequence

Invested sombre place –
As suddenly be worn
By sober Individual
A Homogeneous Gown –

Departed was the Bird –
And scarcely had the Hill
A flower to help His straightened face
In stress of Burial –

The Winds came closer up –
The Cricket spoke so clear
Presumption was – His Ancestors
Inherited the Floor –

The Dusk drew earlier in –
The Morning foreign shone –
A courteous, yet harrowing Grace,
As Guest, that would be gone –

And thus, without a Wing
Or service of a Keel
Our Summer made her light escape
Unto the Beautiful.

F935/J1540/1865

Net zo onmerkbaar als Verdriet
Verstreek de Zomer –
Te onmerkbaar op ’t laatst
Om van Verraad te spreken –

Een Concentratie van Stilte
Zoals bij aanhoudende Schemer
Of wanneer de Natuur met zichzelf
Een rustige Middag doorbrengt.

Een ingetogen Rust heerste er
Ook al gaf de Esdoorn aan de Weg
Een bontgekleurd effect
En was in een sterk Reliëf

De donkere plek gestoken –
Alsof een eenvoudig individu
Plots een Uniform gewaad
Aan het dragen is ¬–

Vertrokken waren de Vogels –
En de Heuvel had nauwelijks een bloem
Om Zijn verstarde gezicht te verzachten
Bij de spanningen van de Begrafenis –

De Wind stak dichterbij op –
De Krekel sprak zo duidelijk
Vermoedelijk – hadden Zijn Voorouders
De Grond geërfd –

Het Donker kwam eerder –
De Ochtend kreeg een vreemd licht –
Een Hoffelijke, maar schrijnende Genade,
Als van een Gast, op het punt te vertrekken –

En dus, zonder een Zeil
Of een Kiel te gebruiken
Ontsnapte onze Zomer luchtig
De Schoonheid in.