As imperceptibly as Grief
The Summer lapsed away –
Too imperceptible at last
To seem like Perfidy –

A Quietness distilled
As Twilight long begun
Or Nature spending with herself
Sequestered Afternoon.

Sobriety inhered
Though gaudy influence
The Maple lent unto the Road
And graphic Consequence

Invested sombre place –
As suddenly be worn
By sober Individual
A Homogeneous Gown –

Departed was the Bird –
And scarcely had the Hill
A flower to help His straightened face
In stress of Burial –

The Winds came closer up –
The Cricket spoke so clear
Presumption was – His Ancestors
Inherited the Floor –

The Dusk drew earlier in –
The Morning foreign shone –
A courteous, yet harrowing Grace,
As Guest, that would be gone –

And thus, without a Wing
Or service of a Keel
Our Summer made her light escape
Unto the Beautiful.

F935/J1540/1865

Even onmerkbaar als Verdriet
Was de Zomer verstreken –
Te onmerkbaar op ’t laatst
Het leek wel Ontrouw –

Een geconcentreerde Kalmte
Zoals lang aanhoudende Schemering
Of wanneer de Natuur met haarzelf
Een rustige Middag doorbrengt.

Rust heerste er
Hoewel de Esdoorn aan de Weg
Een bontgekleurd effect gaf
In sterke Omlijningen

Was de donkere plek gestoken –
Zoiets als onverwachts gedragen wordt
Door een eenvoudig Individu
Een Uniform Gewaad –

Vogels waren vertrokken –
En de Heuvel bood nauwelijks
Een bloem om Zijn verstijfde gezicht te helpen
In de spanningen van de Begrafenis –

De Wind stak vlakbij op –
Krekels spraken zo duidelijk
Waarschijnlijk – dat Hun voorouders
De Grond hadden geërfd –

Het Donker kwam al vroeg –
De Ochtend kreeg een vreemd licht –
Een Hoffelijke, maar onrustige Genade,
Als van een Gast, die wil vertrekken –

En dus, zonder een Zeil
Of een Kiel te gebruiken
Liet onze Zomer haar licht ontsnappen
In Schoonheid.