Because I could not stop for Death –
He kindly stopped for me –
The Carriage held but just Ourselves –
And Immortality.

We slowly drove – He knew no haste,
And I had put away
My labor and my leisure too,
For His Civility –

We passed the School, where Children strove
At recess – in the ring –
We passed the Fields
———of Gazing Grain –
We passed the Setting Sun –

Or rather – He passed Us –
The Dews drew quivering and chill –
For only Gossamer, my Gown –
My Tippet – only Tulle –

We paused before a House that seemed
A Swelling of the Ground –
The Roof was scarcely visible –
The Cornice – in the Ground –

Since then – ’tis centuries – and yet
Feels shorter than the Day
I first surmised
———the Horses’ Heads
Were toward Eternity –

F479/J712/1862

Omdat ik niet voor de Dood kon stoppen –
Stopte hij vriendelijk voor mij –
De Koets bood alleen voor Ons plaats –
En voor Onsterfelijkheid.

We reden langzaam – Hij had geen haast
En ik had al mijn werk
En ook mijn vrije tijd opzijgezet
Voor Zijn Beleefdheid –

We passeerden de School, waar kinderen stoeiden
Het was Pauze – op het Strijdtoneel –
We passeerden Korenvelden
———die naar ons staarden –
We passeerden de Ondergaande Zon –

Of eigenlijk – Hij passeerde Ons –
De Dauw bezorgde me koude rillingen –
Want mijn Jurk, was enkel Chiffon –
Mijn Schoudermantel – slechts Tule –

Wij hielden stil voor een Huis dat leek
Op een Bult op de Grond –
Het Dak was nauwelijks te zien –
De Dakrand – in de Grond –

’t Is alweer eeuwen geleden – en toch
Voelt het korter dan een Dag
Dat Ik voor het eerst doorhad
———dat de Paardenhoofden
Richting Eeuwigheid gingen –