How dare the robins sing
How dare the robins sing,
When men and women hear
Who since they went to their account
Have settled with the year! –
Paid all that life had earned
In one consummate bill.
And now, what life or death can do
Is immaterial.
Insulting is the sun
To him whose mortal light
Beguiled of immortality
Bequeath him to the night.
Extinct be every hum
In deference to him
Whose garden wrestled with the dew,
At daybreak overcome!
F1782/J1724/Jaartal onbekend
Hoe durven roodborsten* te zingen,
Als mannen en vrouwen luisteren
Die sinds ze naar hun oordeel gingen
Met het jaar hebben afgerekend! –
Alles betaald wat het leven had verdiend
In één eindafrekening.
En nu, wat leven of dood nog uitmaakt
Is niet relevant.
Beledigend is de zon
Voor degene wiens sterfelijke licht
Misleid door onsterfelijkheid
Hem nu overlaat aan de nacht.
Laat elk gezoem geweken zijn
Uit eerbied voor hem
Wiens tuin worstelde met dauw,
Bij het aanbreken van de dag was hij verslagen!
Het ligt voor de hand om te vertalen met ‘roodborstje’. Dat klinkt echter te schattig, want de Amerikaanse Roodborstlijster is groter en schichtiger. Hij gedraagt zich meer als een ekster of kauw. Daarom is bij de vertaling gekozen voor het stoere ‘roodborst’.
“Account” – hier de afrekening aan het einde van het leven, het oordeel bij de dood.
“With the year” – met de tijd.