How dare the robins sing,
When men and women hear
Who since they went to their account
Have settled with the year! –
Paid all that life had earned
In one consummate bill.
And now, what life or death can do
Is immaterial.
Insulting is the sun
To him whose mortal light
Beguiled of immortality
Bequeath him to the night.
Extinct be every hum
In deference to him
Whose garden wrestled with the dew,
At daybreak overcome!

F1782/J1724/Jaartal onbekend

Hoe durven roodborsten te zingen,
Als vrouwen en mannen naar hen luisteren
Die hun rekening opmaakten
En afgerekend hebben met het jaar! –
Zij betaalden voor alles wat het leven schonk
In één eindafrekening.
En nu, wat leven of dood nog uitmaakt
Is niet relevant.
Een belediging is de zon
Voor degene wiens sterfelijke licht
Bedrogen is met onsterfelijkheid
En nu overlaat aan de nacht.
Uitgestorven is elk gezoem
Uit eerbied voor hem
Wiens tuin worstelde met dauw,
En bij het aanbreken van de dag verwoest!