I felt my life with both my hands
To see if it was there —
I held my spirit to the Glass,
To prove it possibler —

I turned my Being round and round
And paused at every pound
To ask the Owner’s name —
For doubt, that I should know the Sound —

I judged my features –
———jarred my hair —
I pushed my dimples by, and waited —
If they — twinkled back —
Conviction might, of me —

I told myself, “Take Courage, Friend —
That — was a former time —
But we might learn to like the Heaven,
As well as our Old Home!”

F357/J396/1862

Ik voelde mijn leven met mijn beide handen
Om te zien of het er was –
Ik hield mijn geest voor de Spiegel,
Makkelijker te bewijzen dat die bestaat –

Ik draaide mijn Wezen om en om
En stopte bij elke draai
En vroeg de naam van de Eigenaar –
Bij twijfel, zou ik het Geluid wel kennen –

Ik onderzocht mijn gelaatstrekken –
———streek door mijn haar –
Ik trok aan mijn kuiltjes, en wachtte –
Als ze – terug schoten –
Kunnen de mij overtuigen, van mij –

Ik zei tegen mezelf: “Houd Moed, Vriend –
Dat – was verleden tijd –
Maar we kunnen leren van de Hemel te houden,
Net als van ons Oude Huis!”