I heard, as if I had no Ear
Until a Vital Word
Came all the way from Life to me
And then I knew I heard.

I saw, as if my Eye were on
Another, till a Thing
And now I know ’twas Light, because
It fitted them, came in.

I dwelt, as if Myself, were out,
My Body but within
Until a Might detected me
And set my kernel in.

And Spirit turned unto the Dust
“Old Friend, thou knowest me,”
And Time went out to tell the News
And met Eternity.

F996/J1039/1865

Ik hoorde, net alsof ik geen oren had
Tot een Vitaal Woord
Helemaal van het Leven tot me kwam
En toen wist ik dat ik hoorde.

Ik zag, alsof mijn Oog naar
Iets anders keek, totdat een Ding
Waarvan ik nu weet dat het Licht was, want
Dat paste erbij – bij me binnenkwam.

Ik leefde, alsof Ikzelf, erbuiten stond,
Alleen mijn lichaam was erbij
Tot een Macht mij ontdekte
En mijn ziel erin legde.

En de Geest richtte zich tot het Stof
“Oude vriend, jij kent mij,”
En de Tijd ging heen om het Nieuws te vertellen
De Eeuwigheid tegemoet.