I never hear that one is dead
Without the chance of Life
Afresh annihilating me
That mightiest Belief,

Too mighty for the Daily mind
That tilling its abyss,
Had Madness, had it once or twice
The yawning Consciousness,

Beliefs are Bandaged, like the Tongue
When Terror were it told
In any Tone commensurate
Would strike us instant Dead

I do not know the man so bold
He dare in lonely Place
That awful stranger Consciousness
Deliberately face –

J1323/F1325/1874

Ik hoor nooit dat er iemand dood is
Zonder kans op Leven
Het vernietigt opnieuw in mij
Het grootste Geloof,

Te groot voor de Dagelijkse geest
Die zijn afgrond cultiveert,
Gek werd en meer dan eens
Bewust was van die diepe angst,

Geloven hebben een blinddoek om, net als de Tong
Wanneer Verschrikking uitgesproken wordt
Zonder enige censuur,
Zou het ons meteen dood hebben gemaakt

Ik ken geen mens die zo dapper is
Dat hij in Eenzaamheid
Dat vreselijke vreemde Bewustzijn
Moedwillig het hoofd biedt –