I never hear that one is dead
Without the chance of Life
Afresh annihilating me
That mightiest Belief,

Too mighty for the Daily mind
That tilling its abyss,
Had Madness, had it once or twice
The yawning Consciousness,

Beliefs are Bandaged, like the Tongue
When Terror were it told
In any Tone commensurate
Would strike us instant Dead

I do not know the man so bold
He dare in lonely Place
That awful stranger Consciousness
Deliberately face –

F1325/J1323/1874

Ik heb nooit het gevoel dat iemand dood is
Zonder een kans op Leven
Zou het voor mij ontkrachten
Het zeer sterke Geloof,

Dat te sterk is voor de Gewone geest
Die zijn eigen afgrond cultiveert,
En Gek zou worden, was het Meer dan eens
Hiervan Bewust.

Geloof wordt omzwachteld, net als het Spreken
Wanneer Verschrikking uitgesproken wordt
Zonder enige Verzachting,
Zouden we meteen Dood neervallen

Ik ken geen mens die zo dapper is
Dat hij in zijn Eentje aandurft
Dat vreselijke vreemde Bewustzijn
Moedwillig het hoofd te bieden –