I often passed the village
When going home from school –
And wondered what they did there –
And why it was so still –

I did not know the year then –
In which my call would come –
Earlier, by the Dial,
Than the rest have gone.

It’s stiller than the sundown.
It’s cooler than the dawn –
The Daisies dare to come here –
And birds can flutter down –

So when you are tired –
Or perplexed – or cold –
Trust the loving promise
Underneath the mould,
Cry “it’s I,” “take Dollie,”
And I will enfold!

J51/F41/1858

Ik kwam vaak langs het dorp
Wanneer ik van school naar huis ging –
En me afvroeg wat ze daar toch deden –
En waarom het zo stil was –

Toen wist ik het jaar nog niet –
Waarin mijn oproep zou komen –
Eerder, volgens het Uurwerk,
Dan de rest zou gaan.

Het is er stiller dan zonsondergang.
Het is er koeler dan de dageraad –
Madeliefjes durven hier te komen –
En vogels kunnen naar beneden fladderen –

Dus als je moe bent –
Of verward – of zwaarmoedig –
Vertrouw op de liefdevolle belofte
Van onder de grond,
Roep “ik ben het,” “neem Dollie,”
En ik zal je met liefde omarmen!