I prayed, at first, a little Girl,
Because they told me to –
But stopped, when qualified to guess
How prayer would feel – to me –

If I believed God looked around,
Each time my Childish eye
Fixed full, and steady, on his own
In Childish honesty –

And told him what I’d like, today,
And parts of his far plan
That baffled me –
The mingled side
Of his Divinity –

And often since, in Danger,
I count the force ‘twould be
To have a God so strong as that
To hold my life for me

Till I could take the Balance
That tips so frequent, now,
It takes me all the while to poise –
And then – it doesn’t stay –

J576/F546/1862

Ik bad, eerst, als een klein Meisje,
Omdat ze mij dat zeiden –
Maar stopte, toen ik bevoegd was te denken
Wat bidden kon betekenen – voor mij –

Als ik geloofde in een God die op zou kijken,
Elke keer als mijn Kinderlijke ogen
Zich volledig, en standvastig, op de zijne richtten
Met Kinderlijke oprechtheid –

En hem vertelde over wat ik graag wou, vandaag,
En over het deel van zijn hemels plan
Dat mij verbaasde –
De verwarde kant
Van zijn Goddelijkheid –

En vaak sindsdien, bij Gevaar,
Moet ik aan de kracht denken die het geeft
Om zo’n sterke God te hebben
Die mijn leven behoudt

Tot ik de Balans kan vinden
Die nu zo vaak doorslaat,
Het kost me alle tijd om het in evenwicht te brengen –
En dan nog – blijft het niet bewaard –