I prayed, at first, a little Girl,
Because they told me to –
But stopped, when qualified to guess
How prayer would feel – to me –

If I believed God looked around,
Each time my Childish eye
Fixed full, and steady, on his own
In Childish honesty –

And told him what I’d like, today,
And parts of his far plan
That baffled me –
The mingled side
Of his Divinity –

And often since, in Danger,
I count the force ’twould be
To have a God so strong as that
To hold my life for me

Till I could take the Balance
That tips so frequent, now,
It takes me all the while to poise –
And then – it doesn’t stay –

F546/J576/1863

Ik bad, eerst, als klein Meisje,
Omdat men mij dat zei –
Maar stopte, toen ik geleerd had te denken
Wat bidden kon betekenen – voor mij –

Als ik geloofde dat God op zou kijken,
Elke keer dat mijn Kinderlijke blik
Zich volledig, en trouw, op de zijne richtte
Met Kinderlijke oprechtheid –

Hem vertelde wat ik graag wou, deze tijd,
En over de delen van zijn hemels plan
Die mij met stomheid hadden geslagen –
De wispelturige kant
Van zijn Goddelijkheid –

En sindsdien moet ik vaak, bij Gevaar,
Denken aan de kracht die het geeft
Om zo’n sterke God te hebben
Die mijn leven behoudt

Tot ik de Balans kon vinden
Die zo vaak doorslaat, nu,
Het kost me alle tijd om stabiel te zijn –
En dan – houdt het geen stand –