I think just how my shape will rise –
When I shall be “forgiven” –
Till Hair – and Eyes – and timid Head –
Are out of sight – in Heaven –

I think just how my lips will weigh –
With shapeless – quivering – prayer –
That you – so late – “consider” me –
The “sparrow” of your Care –

I mind me that of Anguish – sent –
Some drifts were moved away –
Before my simple bosom – broke –
And why not this – if they?

And so I con that thing – “forgiven” –
Until – delirious – borne –
By my long bright – and longer – trust –
I drop my Heart – unshriven!

F252/J237/1861

Ik denk eraan hoe mijn lichaam zal herrijzen –
Wanneer ik “vergeven” zal worden –
Zodra het Haar – Ogen – en verlegen Hoofd –
Uit het zicht zijn – in de Hemel –

Ik denk eraan hoe zwaar mijn lippen zullen zijn –
Als ze zonder lichaam – trillend – bidden –
Dat u – zo laat – aan mij “denkt” –
De “mus” van uw Zorg –

Ik bedenk hoe Doodsangst – op me afkomt –
Andere angsten waren verdwenen –
Voordat mijn bescheiden boezem – brak –
En waarom deze niet – als zij wel?

En dus herzie ik dat idee van “vergeving” –
Wat je meedraagt – tot je er gek van wordt –
Door mijn groot, helder – blijvend – vertrouwen –
Laat ik mijn Hart los – zonder absolutie!