I think the longest Hour of all
I think the longest Hour of all
Is when the Cars have come –
And we are waiting for the Coach –
It seems as though the Time
Indignant – that the Joy was come –
Did block the Gilded Hands –
And would not let the Seconds by –
But slowest instant – ends –
The Pendulum begins to count –
Like little Scholars – loud –
The steps grow thicker – in the Hall –
The Heart begins to crowd –
Then I – my timid service done –
Tho’ service ’twas, of Love –
Take up my little Violin –
And further North – remove.
F607/J635/1863
Het allerlangste Uur vind ik
Als de Trein is aangekomen –
En wij op de Koets aan het wachten zijn –
Het lijkt wel alsof de Tijd
Gepikeerd – dat de Vreugde was gekomen –
De Vergulde Wijzers stilzette
En de Seconden niet doorliet –
Maar de traagste tel – stopt –
De Slinger begint weer te tellen –
Zoals kleine Schoolkinderen – hardop –
Meer en meer Stappen – in de Hal –
Het Hart begint druk te kloppen –
Dan – mijn timide dienstbaarheid volbracht –
Als was het een gebaar van Liefde –
Pak ik mijn kleine Viool –
En trek me terug – verder naar het Noorden.
“North”: Noorden – mogelijk bedoelt Emily Dickinson naar boven, naar haar kamer. Ze beschrijft waarschijnlijk dat ze thuis staat te wachten op haar vader, die vanwege zijn politieke functie vaak buitenshuis verbleef en met de trein is aangekomen.
Variant voor “Indignant” (regel 5): “Affronted” (Ontstemd).