If you were coming in the Fall,
I’d brush the Summer by
With half a smile and half a spurn,
As Housewives do a Fly.

If I could see you in a year,
I’d wind the months in balls –
And put them each in separate Drawers,
Until their time befalls –

If only Centuries delayed,
I’d count them on my Hand,
Subtracting till my fingers dropped
Into Van Diemen’s land.

If certain, when this life was out –
That yours and mine should be,
I’d toss it yonder like a Rind,
And taste Eternity –

But now, all ignorant of the length
Of time’s uncertain wing,
It goads me, like the Goblin Bee –
That will not state – its sting.

J511/F536/1862

Als je in de Herfst zou komen,
Poetste ik de Zomer weg,
Met een halve glimlach en een beetje spot,
Zoals Huisvrouwen doen met een Vlieg

Als ik je kon zien over een jaar,
Zou ik de maanden in kluwen winden –
En stopte ze elk in aparte Laden,
Tot hun tijd gekomen is –

Al had je maar Eeuwen vertraging,
Ik telde ze op mijn handen af,
Tot tot mijn vingers uitkwamen
Helemaal in Tasmanië.

Als het zeker was dat na dit leven –
Dat van ons samen zou beginnen,
Gooide ik het ver weg als een Schil
En proefde Eeuwigheid.

Maar nu, helemaal onwetend van de duur
Van de onzekere vlucht van de tijd,
Word ik gek, net als van een irritante Bij –
Die niet zegt – waar hij gaat steken.