It would never be Common – more – I said
It would never be Common – more – I said –
Difference – had begun –
Many a bitterness – had been –
But that old sort – was done –
Or – if it sometime – showed – as ’twill –
Upon the Downiest – Morn –
Such bliss – had I – for all the years –
‘Twould give an Easier – pain –
I’d so much joy – I told it – Red –
Upon my simple Cheek –
I felt it publish – in my Eye –
‘Twas needless – any speak –
I walked – as wings – my body bore –
The feet – I former used –
Unnecessary – now to me –
As boots – would be – to Birds –
I put my pleasure all abroad –
I dealth a word of Gold
To every Creature – that I met –
And Dowered – all the World –
When – suddenly – my Riches shrank –
A Goblin – drank my Dew –
My Palaces – dropped tenantless –
Myself – was beggared – too –
I clutched at sounds –
I groped at shapes –
I touched the tops of Films –
I felt the Wilderness roll back
Along my Golden lines –
The Sackcloth – hangs upon the nail –
The Frock I used to wear –
But where my moment of Brocade –
My – drop – of India?
F388/J430/1862
Het zou nooit meer – Gewoon zijn – zei ik –
Een Ander leven – was begonnen –
Veel bitterheid – was er geweest –
Maar die oude levensstijl – was voorbij –
Of – als het soms – terugkwam – zoals dat gaat –
Op de meest Donzen – Morgen –
Wat een geluk – had ik – al die jaren –
Het zou pijn – Lichter maken.
Ik had zoveel vreugde – ik zei het – met het Rood
Op mijn simpele Wangen –
Ik voelde dat mijn Ogen – spraken –
Niet nodig – om iets te zeggen.
Ik liep – alsof vleugels – mijn lichaam droegen –
De voeten – die ik voordien gebruikte –
Nu voor mij – zo overbodig –
Als laarzen – voor Vogels – zijn –
Overal straalde ik mijn plezier uit –
Ik heb woorden van Goud uitgedeeld
Aan elk Schepsel – dat ik tegenkwam –
En gaf heel de Wereld – mijn Bruidsschat –
Toen – ineens – mijn Rijkdom slonk –
Een enge Geest – dronk mijn Dauw –
Mijn Paleizen – storten onbewoonbaar in –
Ook – Ikzelf – verviel tot de bedelstaf –
Ik klampte me vast aan geluiden –
Ik tastte naar schaduwen –
Ik raakte het ongrijpbare aan –
Ik voelde de Wildernis terugkomen
Langs mijn Gouden paden –
Het Boetekleed – hangt aan de spijker –
De Jurk die ik altijd droeg –
Maar waar is mijn momentje van Brokaat –
Mijn – druppel – India?
“Line”: zowel regel, pad als grens. Misschien hier wel alle drie.
“India” staat bij Emily Dickinson voor een rijk, exotisch en mysterieus land.
Mogelijk beschrijft Emily Dickinson hoe haar relatie met Susan Huntington verkilt. Het kan echter ook over de veranderingen in de samenleving gaan: door de protestantse bekeringen verandert het geestelijk klimaat. De vrije en creatieve sfeer wordt beklemmend en drukkend.