“Mine”: van mij. De herhaalde kreet lijkt op die van een klein kind: ‘Van mij, van mij, van mij…” en van niemand anders. Het gedicht is een sterk statement voor emancipatie en autonomie. Maar van wie? Diverse interpretaties zijn mogelijk, omdat de inhoud zo lastig en niet eenduidig is. Waarschijnlijk spreekt Emily Dickinson over haarzelf. Maar het kan ook exemplarisch zijn voor anderen.
“White Election”: Emily Dickinson leefde in de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog waar de slavernij en de rechten van zwarte mensen centraal stonden.
“Seal”: zegel. Het verwijst naar teksten uit de bijbel, waar gesproken wordt van een symbolische merkteken, aangebracht op (het voorhoofd) een mens. Daaraan is te zien waar iemand in gelooft.
“Scarlet prison”: de rode gevangenis is beeldspraak voor het lichaam van vlees en bloed. Het teken daarin blijft onduidelijk. Misschien verwijst het beeld naar alles wat iemand heeft meegemaakt en wat dan ook de handtekening van die mens is.
“Repeal”: nietigverklaring. Emily Dickinson gebruikt vaak juridisch jargon. Haar opa, vader en broer waren juristen. Het graf kan voor haar niet het einde zijn.
Varianten:
– voor: “Bars” (regel 4): “Bolts” (Grendels);
– voor regel 8: “Good affidavit –“ (Beëdigde Getuigenis);
– voor “long as” (regel 9): “while” (voor zolang).