On that dear Frame the Years had worn
Yet precious as the House
In which We first experienced Light
The Witnessing, to Us –

Precious! It was conceiveless fair
As Hands the Grave had grimed
Should softly place within our own
Denying that they died.

J940/F924/1864

Dat lieve Gestel hadden de Jaren uitgesleten
Maar net zo kostbaar als het Huis
Waarin We voor het eerst het Licht zagen
Was de Getuigenis, voor Ons –

Kostbaar! Het was onvoorstelbare mooi
Alsof Handen die het Graf had bevuild
Zich zachtjes in de onze legden
Ontkennend dat ze gestorven zijn.