Rearrange a “Wife’s” affection!
When they dislocate my Brain!
Amputate my freckled Bosom!
Make me bearded like a man!

Blush, my spirit, in thy Fastness –
Blush, my unacknowledged clay –
Seven years of troth have taught thee
More than Wifehood every may!

Love that never leaped its socket –
Trust entrenched in narrow pain –
Constancy thro’ fire – awarded –
Anguish – bare of anodyne!

Burden – borne so far triumphant –
None suspect me of the crown,
For I wear the “Thorns” till Sunset –
Then – my Diadem put on.

Big my Secret but it’s bandaged –
It will never get away
Till the Day its Weary Keeper
Leads it through the Grave to thee.

F267/J1737/1861

Verander de liefde van een “Getrouwde Vrouw”!
Waar men mijn Geest mee ontwricht!
Amputeer mijn sproeterige Borsten!
Geef me een baard als een man!

Bloos, mijn geest, om je Vasthoudendheid –
Bloos, mijn lichaam dat niet erkend wordt –
Zeven jaar van trouw hebben je meer geleerd
Dan het leven een echtgenote ooit!

Liefde die nooit van haar voetstuk viel –
Trouw verankerd in subtiele pijn –
Loyaal tot in het vuur – beloond met –
Niet te verdoven – Pijn!

De Lasten – triomfantelijk gedragen tot nu –
Niemand verdenkt mij van de kroon,
Want ik draag de “Doornen” tot het Donker –
En dan – mijn Diadeem pas opzet.

Groot is mijn Geheim, maar verhuld –
Nooit zal het wegraken
Tot de Dag dat haar Vermoeide Bewaarder
Het door het Graf aan jou overdraagt.