Than Heaven more remote
Than Heaven more remote,
For Heaven is the Root,
But these the flitted Seed,
More flown indeed,
Than Ones that never were,
Or those that hide, and are –
What madness, by their side,
A Vision to provide
Of future Days
They cannot praise –
My Soul – to find them – come –
They cannot call – they’re dumb –
Nor prove – nor Woo –
But that they have Abode –
Is absolute as God –
And instant – too –
F1460/J1436/1878
Dan zijn ze verder dan de Hemel,
Want de Hemel is de Oorsprong,
Maar zij zijn Zaad dat zich verspreidt,
Eerder vervlogen inderdaad,
Dan wie nooit bestonden,
Of zij die zichzelf verbergen, en leven –
Wat een waanzin om, aan hun zijde,
Zich een Voorstelling te maken
Van de Toekomst
Die zij niet kunnen vieren –
Mijn Ziel – kom – om ze weer te vinden –
Zij kunnen niets zeggen – ze zijn verstomd –
Of ons overtuigen – of met ons Flirten –
Maar dat ze een Plek om te wonen krijgen –
Is even absoluut waar als God –
En ook – meteen –
“Woo”: verleiden, het hof maken.
Emily Dickinson stuurde het gedicht aan Maria Whitney na de dood van Samuel Bowles (Harvard, 16 januari 1878). Beide vrouwen waren daar diep door getroffen.