The first Day’s Night had come –
And grateful that a thing
So terrible – had been endured –
I told my Soul to sing –

She said her Strings were snapt –
Her Bow – to Atoms blown –
And so to mend her – gave me work
Until another Morn –

And then – a Day as huge
As Yesterdays in pairs,
Unrolled its horror in my face –
Until it blocked my eyes –

My Brain – begun to laugh –
I mumbled – like a fool –
And tho’ ’tis Years ago – that Day –
My Brain keeps giggling – still.

And Something’s odd – within –
That person that I was –
And this One – do not feel the same –
Could it be Madness – this?

F423/J410/1862

De Nacht kwam die eerste Dag –
En uit dankbaarheid dat ik zoiets
Vreselijks – had doorstaan –
Vroeg ik mijn Ziel te zingen –

Haar Snaren waren geknapt, zei ze –
Haar Strijkstok – in Gruzelementen –
Zo kreeg ik werk – om haar te repareren
Tot de volgende Ochtend –

En weer – rolde een even ontzettende Dag
Identiek aan die van Gister,
Zijn ellende uit over mijn gezicht –
Tot het mijn ogen afsloot.

Mijn Hersenen – schoten in de lach –
Ik mompelde – als een dwaas –
En al is die Dag – al jaren voorbij –
Nog steeds – blijven mijn Hersenen giechelen.

Er gebeurt Iets vreemds – van binnen –
De persoon die ik was –
En Deze nu – voelen niet hetzelfde –
Zou dit – Waanzin kunnen zijn?