The first Day’s Night had come –
And grateful that a thing
So terrible – had been endured –
I told my Soul to sing –

She said her Strings were snapt –
Her Bow – to Atoms blown –
And so to mend her – gave me work
Until another Morn –

And then – a Day as huge
As Yesterdays in pairs,
Unrolled its horror in my face –
Until it blocked my eyes –

My Brain – begun to laugh –
I mumbled – like a fool –
And tho’ ’tis Years ago – that Day –
My Brain keeps giggling – still.

And Something’s odd – within –
That person that I was –
And this One – do not feel the same –
Could it be Madness – this?

J410/F423/1862

Het werd Nacht die eerste Dag –
En uit dankbaarheid dat ik zoiets
Vreselijks – had verdragen –
Vroeg ik mijn Ziel om te zingen –

Haar snaren waren geknapt, zei ze –
Haar Strijkstok – kapot in Kleine Stukjes –
Dus kreeg ik werk – om haar te herstellen
Tot een volgende Morgen –

En toen – rolde zo’n grote dag,
Als die van Gisteren maar dubbelop,
Zijn ellende uit in mijn gezicht –
Tot het mijn zicht ontnam.

Mijn Geest – schoot in de lach –
Ik mompelde – als een dwaas –
En al is die dag – al Jaren geleden –
Nog steeds – blijft mijn Geest giechelen.

En er is iets vreemds aan de hand – van binnen –
De persoon die ik was –
En deze nu – het voelt niet hetzelfde –
Zou dit – Gekte kunnen zijn?