The Frost of Death was on the Pane –
“Secure your Flower” said he.
Like Sailors fighting with a Leak
We fought Mortality –

Our passive Flower we held to Sea –
To mountain – to the Sun –
Yet even on his Scarlet shelf
To crawl the Frost begun –

We pried him back
Ourselves we wedged
Himself and her between –
Yet easy as the narrow Snake
He forked his way along

Till all her helpless beauty bent
And then our wrath begun –
We hunted him to his Ravine
We chased him to his Den –

We hated Death and hated Life
And nowhere was to go –
Than Sea and continent there is
A larger – it is Woe –

F1130/J1136/1866

De Vorst des Doods stond op het Raam –
“Beschut je Bloem” zei hij.
Zoals Zeilers worstelen met een Lek
Vochten wij met Sterfelijkheid –

Onze stille Bloem gaven we Zee
Zetten haar hoog – gaven we Zon
Maar zelfs op haar Rode Bloemblaadjes
Begon de Vorst te kruipen –

We probeerden hem los te peuteren
We zaten klem
Tussen Hem en haar –
Maar even gemakkelijk als een dunne Slang
Baande de Kou zijn weg erlangs

Tot al haar weerloze schoonheid omknakte
En toen kwam onze woede –
We joegen hem in zijn Spelonk
We dreven hem naar zijn Hol.

We verafschuwden Dood én Leven
En er was geen plek om heen te gaan –
Er is iets groters dan Zee en alle land
Het is – Pijn –