The Frost of Death was on the Pane –
“Secure your Flower” said he.
Like Sailors fighting with a Leak
We fought Mortality –

Our passive Flower
———-we held to Sea –
To mountain – to the Sun –
Yet even on his Scarlet shelf
To crawl the Frost begun –

We pried him back
Ourselves we wedged
Himself and her between –
Yet easy as the narrow Snake
He forked his way along

Till all her helpless beauty bent
And then our wrath begun –
We hunted him to his Ravine
We chased him to his Den –

We hated Death and hated Life
And nowhere was to go –
Than Sea and continent there is
A larger – it is Woe –

F1130/J1136/1866

De Vorst van de Dood zat op de Ruit –
“Beschut je Bloem” zei hij.
Zoals Zeilers worstelen met een Lek
Vochten wij met Sterfelijkheid –

Onze stille Bloem
———-die we beschermden voor de Zee –
Voor de bergen – voor de Zon –
Maar zelfs op haar Rode Bloemblaadjes
Begon de Vorst te kruipen –

We probeerden hem los te peuteren
We zaten klem
Tussen hem en haar –
Maar even gemakkelijk als een dunne Slang
Sloeg de Kou zijn weg erlangs

Tot haar hele weerloze schoonheid omknakte
En toen kwam onze woede op –
We jaagden hem in zijn Spelonk
We achtervolgden hem naar zijn Hol.

We Vervloekten de Dood én het Leven
En nergens anders konden we heengaan –
Groter dan Zee en alle land
Is – Pijn –