The last Night that She lived
It was a Common Night
Except the Dying – this to Us
Made Nature different

We noticed smallest things –
Things overlooked before
By this great light upon our Minds
Italicized – as ’twere.

As We went out and in
Between Her final Room
And Rooms where Those to be alive
Tomorrow were, a Blame

That Others could exist
While She must finish quite
A Jealousy for Her arose
So nearly infinite –

We waited while She passed –
It was a narrow time –
Too jostled were Our Souls to speak
At length the notice came.

She mentioned, and forgot –
Then lightly as a Reed
Bent to the Water, struggled scarce –
Consented, and was dead –

And We – We placed the Hair –
And drew the Head erect –
And then an awful leisure was
Belief to regulate.

J1100/F1100/1866

De Laatste Nacht dat Ze leefde
Was een Gewone Nacht
Behalve het Sterven – voor ons
Kreeg de Natuur een ander gezicht

We merkten de kleinste dingen op –
Die eerder over het hoofd werden gezien
Door het grote licht op onze Geest
Cursief gedrukt – als het ware.

Zoals we naar buiten en binnen gingen
Tussen Haar allerlaatste Kamer
En Die waar degenen waren die Morgen nog
In Leven zijn, voelt Schuldig aan

Dat Anderen mogen leven
Terwijl Zij toch snel moet afsluiten
Riep Jaloezie jegens haar op
Al zo dicht bij Oneindigheid –

We wachtten tot Zij heenging –
Het duurde een krappe tijd –
Te verward konden Onze Zielen niet spreken
Tenslotte kondigde het zich aan.

Zij kwam bij kennis, en vergat –
Dan zachtjes als een Riet
Gebogen naar het Water, nauwelijks strijd –
Was zij er klaar voor, en stierf –

En Wij – Wij legden het Haar goed –
Trokken het hoofd rechtop –
En toen kwam er een vreselijke leegte
Om het Geloof op orde te brengen.