The Luxury to apprehend
The Luxury ’twould be
To look at Thee a single time
An Epicure of Me

In whatsoever Presence makes
Till for a further Food
I scarcely recollect to starve
So first am I supplied –

The Luxury to meditate
The Luxury it was
To banguet on thy Countenance
A Sumptuousness bestows

On plainer Days, whose Table far
As Certainty can see
Is laden with a single Crumb
The Consciousness of Thee.

F819/J815/1864

De Luxe om te kunnen bevatten dat
Het zo’n Luxe zou zijn
Om U slechts één keer te zien
Maakt van Mij een Levensgenieter

Wat of wie ook Erbij mogen zijn
Amper kan ik me nog herinneren
Dat ik honger had naar ander Voedsel
Zozeer heeft het eerste mij verzadigd

De Luxe om te kunnen denken wat
Een Luxe het was
Om mij te laven aan uw Gelaat
Schenkt een Weelde

Op gewoner Dagen, waarvan de Tafel zo ver
Als Zekerheid kan zien
Beladen is met een enkele Kruimel
Me Bewust zijn van U.