The Soul has Bandaged moments
The Soul has Bandaged moments –
When too appalled to stir –
She feels some ghastly Fright come up
And stop to look at her –
Salute her – with long fingers –
Caress her freezing hair –
Sip, Goblin, from the very lips
The Lover – hovered – o’er –
Unworthy, that a thought so mean
Accost a Theme – so – fair –
The soul has moments of Escape –
When bursting all the doors –
She dances like a Bomb, abroad,
And swings upon the Hours,
As do the Bee – delirious borne –
Long Dungeoned from his Rose –
Touch Liberty – then know no more,
But Noon, and Paradise –
The Soul’s retaken moments –
When, Felon led along,
With shackles on the plumed feet,
And staples, in the Song,
The Horror welcomes her, again,
These, are not brayed of Tongue –
F360/J512/1862
De Ziel voelt zich soms Ombonden –
Als ze te bang is om zich te verroeren –
Voelt ze ’n afgrijselijke Angst aankomen
En haar blijft beloeren –
Haar begroet – met lange vingers –
Haar ijskoude haren streelt –
Proeft, de Engerd, aan dezelfde lippen
Waaraan – de Minnaar – bleef hangen –
Ongepast, dat zo’n gemene gedachte
Zo’n prachtig – onderwerp – aanhaalt –
De ziel weet soms te ontsnappen –
Als ze alle deuren openbarst –
Naar buiten danst, als een Bom,
En op de Uren zwiert,
Zoals een Bij – tot Waanzin gedreven –
Lang afgesloten van haar Roos –
Raakt aan de Vrijheid – en niets anders weet,
Dan het Middaguur, en het Paradijs –
De Ziel wordt soms opnieuw gegrepen –
Wanneer, opgebracht als een Schurk,
Met ketenen aan haar gevederde voeten
En krammen, in haar Gezang,
De Gruwel haar, opnieuw verwelkomt
Geen Mond, die zo kan schreeuwen –
“Goblin”: enge geest, engerd.
“Upon the Hours” – een Dickinsoniaanse samenvoeging?
“Plumed feet”; Emily Dickinson gebruikt graag een vogel als metafoor voor de ziel.
Varianten:
– voor “shackles” (regel 21): “irons” (ijzeren krammen);
– voor “staples” (regel 22): “rivets” (krammen).