The Spirit lasts – but in what mode –
Below, the Body speaks,
But as the Spirit furnishes –
Apart, it never talks –
The Music in the Violin
Does not emerge alone
But Arm in Arm with Touch, yet Touch
Alone – is not a Tune –
The Spirit lurks within the Flesh
Like Tides within the Sea
That make the Water live, estranged
What would the Either be?
Does that know – now – or does it cease –
That which to this is done,
Resuming at a mutual date
With every future one?
Instinct pursues the Adamant,
Exacting this Reply,
Adversity if it may be, or wild Prosperity,
The Rumor’s Gate was shut so tight
Before my Mind was sown,
Not even a Prognostic’s Push
Could make a Dent thereon –

F1627/J1576/1883

De Geest blijft intact – maar in welke vorm –
Hier beneden, spreekt het Lichaam,
Maar alleen zoals de Geest aangeeft –
Los van elkaar, spreekt het nooit –
De Muziek in de Viool
Komt niet alleen tevoorschijn
Maar door Aanraken in de Arm, toch
Aanraken alleen – geeft geen Muziek –
De Geest schuilt in het Vlees
Zoals Stromingen in de Zee
Die Water tot leven brengen, gescheiden
Wat zouden de beiden dan zijn?
Heeft die bewustzijn – dan – of houdt het op –
Wat er met die ander is gebeurd,
Als vanaf een gezamenlijke datum
Elk een andere toekomst ingaat?
Het Instinct laat het Weerbarstige niet los,
Eist hier een Antwoord,
Het kan Pech zijn, of groot Geluk, dat
De Hemelpoort zo stevig gesloten werd
Nog voor mijn Geest was gezaaid
Dat zelfs de dreun van een Prognose
Er geen Deuk in kan slaan –