The Summer that we did not prize
Her treasures were so easy
Instructs us by departy now
And recognition lazy –
Bestirs itself – puts on it’s Coat
And scans with fatal promptness
For Trains that moment out of sight
Unconscious of his smartness –

F1622/J1773/1883

De Zomer die we niet wisten te waarderen
Omdat haar schatten zo pover waren
Leert het ons door nu te vertrekken
Traag komt de onderkenning –
Op gang – trekt zijn Jas aan
En kijkt meteen, maar tevergeefs uit
Naar Treinen die net uit het zicht zijn
Zich niet bewust van zijn snelheid –