The Sun kept stooping – stooping – low!
The Sun kept stooping – stooping – low!
The Hills to meet him rose!
On his side, what Transaction!
On their side, what Repose!
Deeper and deeper grew the stain
Opon the window pane –
Thicker and thicker stood the feet
Until the Tyrian
Was crowded dense with Armies –
So gay, so Brigadier –
That I felt martial stirrings
Who once the Cockade wore –
Charged from my chimney corner –
But Nobody was there!
F182/J152/1860
De zon bleef buigen – buigen – diep!
Heuvels kwamen overeind om hem te zien!
Aan zijn kant, wat een Bedrijvigheid!
Aan hun kant, wat een Rust!
Dieper en dieper werd de vlek
Op het vensterglas –
Dichter en dichter stonden de voeten op elkaar
Tot het Donker Paars
Drukbezet was met Legers –
Zo vrolijk, zo Kleurrijk –
Dat Ik me strijdlustig voelde
Ooit droeg ik de Kokarde –
Viel aan vanuit mijn schoorsteenhoek –
Maar er was Niemand!
“Stooping”: buigen, bukken. Hier gaat het om een militair eerbetoon: soldaten buigen voor hun vorst. De slaapkamer van Emily Dickinson met grote ramen op het zuiden en westen heeft een perfect uitzicht op het ondergaan van de zon. Zij kijkt vanuit het hoekje van de schoorsteen. Zij vergelijkt de kleuren van de zonsondergang met legers die in divisies staan opgesteld.
“Tyrian”: donker paars. Tyrus staat bekend om zijn dieppaarse kleurstof.
“Brigadier”: kleurrijk (Emily Dickinson Lexikon).
“Cockade”: kokarde, militair erelint.