The things we thought that we should do
The things we thought that we should do
We other things have done
But those peculiar industries
Have never been begun.
The Lands we thought that we should seek
When large enough to run
By Speculation ceded
To Speculation’s Son –
The Heaven, in which we hoped to pause
When Discipline was done
Untenable to Logic
But possibly the one –
F1279/J1293/1873
Dingen die we dachten te moeten doen
We hebben andere dingen gedaan
Maar die specifieke activiteiten
Zijn nooit begonnen.
Landen die we dachten te moeten ontdekken
Eenmaal groot genoeg om er heen te gaan
Worden ze in onze Verbeelding overgelaten
Aan het Kind van de Verbeelding –
De Hemel, waar we hoopten rust te vinden
Zodra de Tucht afgewerkt was
Onhoudbaar voor Logica
Maar misschien de enige –
“The one” – de enige die er is, bestaat.
Het gedicht zet een kanttekening bij een zin uit de brief van Paulus aan de Romeinen: “Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.” (Romeinen 7, 19).
Varianten:
– voor “Discipline” (regel 10): “Tyrannie” en “Chivalry” (Hoffelijkheid);
– voor “Untenable” (regel 11): “Impassible” (Ongevoelig) en “Impervious” (Niet ontvankelijk);
– voor “Logic” (regel 12): “Science” (Wetenschap);
– voor regel 11 en 12:
“Reluctantly we test it” (Met tegenzin testen we het)
“Grant that may be the one.” (En nemen aan dat het de enige is).