The Winters are so short –
I’m hardly justified
In sending all the Birds away –
And moving into Pod –

Myself – for scarcely settled –
The Phebes have begun –
And then – it’s time to strike my Tent –
And open House – again –

It’s mostly, interruptions –
My Summer – is despoiled –
Because there was a Winter – once –
And all the Cattle – starved –

And so there was a Deluge –
And swept the World away –
But Ararat’s a Legend – now –
And no one credits Noah –

F532/J403/1863

De Winters zijn zo kort –
Ik heb amper reden
Om alle vogels weg te sturen –
En zelf mijn Cocon op te zoeken –

Want mezelf – nauwelijks geïnstalleerd –
Zijn de Vliegenvangers weer begonnen –
Dus – tijd om mijn Tent op te slaan –
En het Huis – weer open te zetten –

Vooral is het, een onderbreking –
Mijn Zomer – is verknoeid –
Want ooit – waren er Winters –
Al het Vee – stierf van de honger –

En er was ook een Zondvloed –
Vaagde de wereld weg –
Maar Ararat is – nu – een Mythe
En niemand gelooft meer in Noach –