Through those old grounds of memory,
The sauntering alone
Is a divine intemperance
A prudent man would shun.
Of liquors that are vended
‘Tis easy to beware
But statutes do not meddle
With the internal bar.
Pernicious as the sunset
Permitting to pursue
But impotent to gather,
The tranquil perfidy
Alloys our firmer moments
With that severest gold
Convenient to the longing
But otherwise withheld.

F1770/J1753/Jaartal onbekend

Door de oude droesem van het geheugen,
Wandelen in je eentje
Is een goddelijke uitspatting
Die een verstandig mens moet vermijden.
Voor sterke drank die verkocht wordt
Is het gemakkelijk oppassen
Maar vergunningen bemoeien zich niet
Met het innerlijke café.
Zo schadelijk als het toestaan
Om de zonsondergang te achtervolgen
Maar niet bij machte om het te vangen
Vermengt het stille bedrog
Onze sterkere momenten
Met dat zuiverste goud
Prettig om naar te hunkeren
Maar verder buiten ons bereik.