‘Tis my first night beneath the Sun
‘Tis my first night beneath the Sun
If I should spend it here –
Above him is too low a hight
For his Barometer
Who Airs of expectation breathes
And takes the Wind at prime –
But Distance his Delights confides
To those who visit him
F1151/J1122/1868
Het is mijn eerste nacht onder de Zon
Als ik het hier zou doorbrengen –
Boven hem bevindt zich een hoogte te laag
Voor zijn Barometer
Die Luchten van verwachting inneemt
En de Wind vangt als die opkomt –
Maar Afstand vertrouwt zijn Vreugden toe
Met hen die hem bekijken
Een gedicht met vele, mogelijke interpretaties. Is de Zon een geliefde bij wie Emily Dickinson gaag wil zijn, maar afstand meer vreugde geeft? Of staat ze bij een graf van een dierbare? Of…?