‘Twas just this time, last year, I died.
I know I heard the Corn,
When I was carried by the Farms –
It had the Tassels on –

I thought how yellow it would look –
When Richard went to mill –
And then, I wanted to get out,
But something held my will.

I thought just how Red – Apples wedged
The Stubble’s joints between –
And the Carts stooping round the fields
To take the Pumpkins in –

I wondered which would miss me, least,
And when Thanksgiving, came,
If Father’d multiply the plates –
To make an even Sum –

And would it blur the Christmas glee
My Stocking hang too high
For any Santa Claus to reach
The Altitude of me –

But this sort, grieved myself,
And so, I thought the other way,
How just this time, some perfect year –
Themself, should come to me –

F344/J445/1862

Juist rond deze tijd, vorig jaar, stierf ik.
Ik weet nog dat ik de Maïs kon horen,
Toen ik langs de Boerderijen werd vervoerd –
Er zaten Pluimen aan –

Ik dacht hoe geel het eruit zouden zien –
Als Richard ging malen –
En toen, wilde ik er uitkomen,
Maar iets hield mij tegen.

Ik dacht net hoe Rood – Appels ingeklemd
Tussen de Stoppels zaten –
En aan de Karren die over de velden bukken
Om de Pompoenen in te laden–

Ik vroeg me af wie me het minst zou missen,
En als het Dankdag werd,
Of Vader de borden had aangevuld –
Om een gelijk Aantal te krijgen –

En zou het de Kerstvreugde verminderen
Dat mijn Kous te hoog hangt
Waar geen Kerstman
Bij de Hoogte van mij kan –

Maar zulke gedachten, maakten mij triest,
En dus, kreeg ik een heel andere gedachte,
Hoe juist rond deze tijd, in ‘n perfect jaar –
Zijzelf, naar mij toe zouden komen –