‘Twas just this time, last year, I died.
I know I heard the Corn,
When I was carried by the Farms –
It had the Tassels on –

I thought how yellow it would look –
When Richard went to mill –
And then, I wanted to get out,
But something held my will.

I thought just how Red – Apples wedged
The Stubble’s joints between –
And the Carts stooping round the fields
To take the Pumpkins in –

I wondered which would miss me, least,
And when Thanksgiving, came,
If Father’d multiply the plates –
To make an even Sum –

And would it blur the Christmas glee
My Stocking hang too high
For any Santa Claus to reach
The Altitude of me –

But this sort, grieved myself,
And so, I thought the other way,
How just this time, some perfect year –
Themself, should come to me –

J445/F344/1862

Het was rond deze tijd, vorig jaar, dat ik stierf.
Ik weet nog dat ik de Mais hoorde,
Toen ik langs de Boerderijen werd vervoerd –
Er zaten Pluimen aan –

Ik dacht hoe geel ze eruit zouden zien –
Als Richard ging malen –
En toen, wilde ik ontsnappen,
Maar iets hield mij tegen.

Ik dacht net hoe Rood – de Appels ingeklemd
Tussen de Stoppels zaten –
En de Karren bogen over de velden
Om de Pompoenen te laden –

Ik vroeg me af wie mij het minst, zou missen,
En als Thanksgiving was gekomen,
Of Vader het aantal borden had vergroot –
Om een even Geheel te krijgen –

En zou het de Kerstvreugde verminderen
Als mijn Kous te hoog hing
Dat geen Kerstman
Die Lengte van mij kon bereiken –

Maar dit alles, maakte mij triest,
En dus, dacht ik andersom,
Hoe juist deze tijd, ‘n perfect jaar –
Zelf, naar mij toe zou moeten komen –