Two Travellers perishing in Snow
The Forests as they froze
Together heard them strengthening
Each other with the words

That Heaven if Heaven – must contain
What Either left behind
And then the cheer too solemn grew
For language, and the wind

Long steps across the features took
That Love had touched the Morn
With reverential Hyacinth –
The taleless Days went on

Till Mystery impatient drew
And those They left behind
Led absent, were procured of Heaven
As Those first furnished, said –

J933/F967/1864

Twee reizigers komen om in de Sneeuw
De Bossen hoorden – toen zij samen bevroren –
Hoe zij elkaar moed inspraken
Met de woorden

Dat de Hemel – als die er is – moet herbergen
Wie zij Allebei achtergelaten hebben
En toen werden de aanmoedigingen te zwaar
Qua taal, en de wind

Zette zijn lange stappen door hun gezichten
Die Liefde had de Morgen aangeraakt
Met eerbiedwaardig Hyacinten-paars –
Eindeloze Dagen volgden daarop

Tot het Mysterie het geduld verloor
En wie Zij achterlieten
In hun afwezigheid, maar de Hemel kwamen
Zoals zij die eerst gebracht waren, gezegd hadden –