Two Travellers perishing in Snow
The Forests as they froze
Together heard them strengthening
Each other with the words

That Heaven if Heaven, must contain
What Either left behind
And then the cheer too solemn grew
For language, and the wind

Long steps across the features took
That Love had touched the Morn
With reverential Hyacinth –
The taleless Days went on

Till Mystery impatient drew
And those They left behind
Led absent, were procured of Heaven

As Those first furnished, said –

F967/J933/1865

Twee reizigers kwamen om in de Sneeuw
De Bossen hoorden hoe zij bevroren
Elkaar moed inspraken
Met de woorden

Dat de Hemel als die er is, moet herbergen
Wie zij Beiden achterlieten
En toen werd de vreugde te devoot
Om uit te spreken, en de Wind

Blies met grote vlagen over de gezichten
Die Liefde die Morgen had aangeraakt
Met eerbiedwaardig Paars –
Eindeloze Dagen volgden daarop

Tot het geduld van het Mysterie opraakte
En wie Zij achtergelaten hadden
In hun afwezigheid, naar de Hemel kwamen

Zoals Die eerst gebracht waren, zeiden –