We never know how high we are
Till we are asked to rise
And then if we are true to plan
Our statures touch the skies –

The Heroism we recite
Would be a normal thing
Did not ourselves the Cubits warp
For fear to be a King –

F1197/J1176/1871

We weten nooit hoe groots we zijn
Tot men ons vraagt overeind te komen
En dan als we trouw blijven aan onze idealen
Raakt onze gestalte de hemel aan –

De Heldhaftigheid die we tonen
Het zou gewoon zijn
Als wij niet zelf smokkelen met de Lengte
Bang een Vorst te zijn –