What mystery pervades a well!
That water lives so far –
A neighbor from another world
Residing in a jar

Whose limit none have ever seen,
But just his lid of glass –
Like looking every time you please
In an abyss’s face!

The grass does not appear afraid,
I often wonder he
Can stand so close and look so bold
At what is awe to me.

Related somehow they may be,
The sedge stands next the sea
Where he is floorless
And does no timidity betray –

But nature is a stranger yet;
The ones that cite her most
Have never passed her haunted house,
Nor simplified her ghost.

To pity those that know her not
Is helped by the regret
That those who know her, know her less
The nearer her they get.

F1433/J1400/1877

Wat een mysterie bergt een bron!
Het water komt van zo diep –
Een buur uit een andere wereld
Zit in een kruik

Wiens einde niemand ooit heeft gezien,
Maar alleen zijn glazen stop –
Alsof je wanneer je maar wilt
In het gezicht van een afgrond kijkt!

Het gras lijkt niet bang,
Vaak vraag ik me af hoe het
Zo dichtbij durft staan en stoer doet
Bij wat mij ontzag inboezemt.

Ergens moeten ze met elkaar verwant zijn,
Zegge staat vlak bij de zee
Waar hij geen vaste grond heeft
En geen angst laat zien –

Toch blijft de natuur altijd een vreemde;
Degenen die haar het meest aanhalen
Kwamen nooit langs haar spookhuis,
Of begrepen haar wezen.

Medeleven voor wie haar niet kennen
Is gebaat met de trieste gedachte
Dat wie haar kennen, minder van haar weten
Hoe dichter ze bij haar komen.

To pity those that know her not
Is helped by the regret
That those who know her know her less
The nearer her they get –
How adequate the Human Heart
To it’s emergency –
Intrenchments stimulate a friend
And stem an enemy

Medeleven voor wie haar niet kennen
Is gebaat met de trieste gedachte
Dat wie haar kennen, minder van haar weten
Hoe dichter ze bij haar komen –
Hoe doeltreffend reageert het Mensenhart
Dat in nood verkeert
Jezelf Terugtrekken port een vriendin op
En het houdt een vijand tegen

But Susan is a stranger yet –
The ones who cite her most
Have never scaled her Haunted House
Nor compromise her Ghost –

To pity those that know her not
Is helped by the regret
That those who know her know her less
The nearer her they get –

Toch blijft Susan nog een vreemde –
Wie het meest over haar praten
Hebben nooit haar Spookhuis beklommen
Noch haar Wezen gekrenkt –

Medeleven voor wie haar niet kennen
Is gebaat met de trieste gedachte
Dat wie haar kennen, minder van haar weten
Hoe dichter ze bij haar komen –